ممنوع تلقى كرد و اين اصل در فقه تحت عنوان «اصالة الحظر» مورد استناد است. اما مبناى اصل حظر همان ادلۀ احتياط و مخصوص موارد علم اجمالى است و در غير موارد علم اجمالى هيچ دليلى بر اصل حظر وجود ندارد، بلكه ادلۀ حليت به‌طور مطلق هر نوع شبهه‌اى را در مورد بحث بر طرف مى‌گرداند.

منابع

1 - قواعد فقه 23/4-22؛ 2 - فقه سياسى 72/4.

اصالت حقانيت در برابر مصلحت← مصلحت و حقانيت

اصالت شرع و تعبد در برابر مصلحت← مصلحت وتعبد

اصالت عدالت در برابر مصلحت← مصلحت و عدالت

اصالت فضائل اخلاقى در برابر مصلحت← مصلحت و اخلاق

اصطياد

اصطياد: به دست آوردن و شكار كردن.

قواعد فقهى اصطيادى عبارت از قواعدى هستند كه از موارد و ابواب مختلف فقهى استخراج مى‌شوند، بدون آنكه دليل خاصى در باب معينى بر آن وجود داشته باشد.

منبع

فقه سياسى 407/7.

اصل آزادى اراده← آزادى اراده

اصل اباحه← اباحه

اصل اتحاد

دعوت به اتحاد از بارزترين مشخصات آيين اسلام در رهبرى همه جانبۀ بشريت است كه اين حقيقت را مى‌توان با ملاحظه متون صريح و دستورات اكيد قرآن و پيشوايان بزرگ مذهبى در كمال وضوح دريافت.

قرآن با لطف و تأكيد خاصّ‌، اصل وحدت و اتحاد اجتماعى را در دو آيۀ زير چنين توصيف كرده است:

1. (وَ اِعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اَللّٰهِ جَمِيعاً وَ لاٰ تَفَرَّقُوا). (1)

همگى برشته حق چنگ زنيد و بر آن گرد آييد و از تفرقه و پراكندگى اجتناب كنيد؛

2. (يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا اِصْبِرُوا وَ صٰابِرُوا وَ رٰابِطُوا وَ اِتَّقُوا اَللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‌). (2)

(هان اى كسانى‌كه ايمان آورده‌ايد در مقابل شدايد و مشكلات و مسئوليت‌هايى كه داريد، صبر پيشه كنيد و تحمل و پايدارى به خرج دهيد و علايق و روابط خود را با ديگران حفظ كنيد و در برابر خداوند تقوى پيشه سازيد، شايد رستگار گرديد).

در آيات ديگر، سخت مردم مسلمان را از انحرافاتى كه موجب تفرقه و پراكندگى مسلمين مى‌شود بر حذر داشته است. (وَ أَنَّ هٰذٰا صِرٰاطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لاٰ تَتَّبِعُوا اَلسُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ‌). (3) (اينست راه راست من، آن را پيروى كنيد و از پيروى كوره راه‌ها بپرهيزيد