بين‌المللى از مبارزات حق‌طلبانه و جنبش‌هاى رهائى بخش به عنوان يك اصل اجتناب‌ناپذير در روابط بين‌الملل و به شكل يك قاعده حقوق بين‌الملل درآيد و جزيى از حقوق اساسى ملت‌ها شمرده شود.

قرآن، مسئلۀ حمايت از مبارزات حق‌طلبانه و حركت‌هاى رهايى‌بخش را در موارد متعدد مورد توجه قرار داده و به صورت‌هاى مختلف بر آن تأكيد ورزيده است:

1. خداوند خود وعدۀ نصرت به كسانى داده كه براى به دست آوردن حق خويش قيام مى‌كنند:

الف - (إِنّٰا لَنَنْصُرُ رُسُلَنٰا وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا فِي اَلْحَيٰاةِ اَلدُّنْيٰا) (4) (ما پيامبران خود را و آنها را كه ايمان آورده‌اند در زندگى اين دنيا نصرت مى‌دهيم)؛

ب - (وَ إِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَ اَللّٰهُ‌) (5) (اگر مورد حمله و تجاوز مسلحانه قرار گرفتيد، حتما خدا شما را يارى خواهد داد)؛

ج - (وَ يَنْصُرَكَ اَللّٰهُ نَصْراً عَزِيزاً) (6) (خداوند ترا يارى پيروزمندانه‌اى خواهد بخشيد)؛

د - (وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ‌) (7) (مبارزه كنيد با دشمنان متجاوز كه خداوند شما را بر آنها پيروز خواهد گرداند)؛

ه‌ - (وَ لَيَنْصُرَنَّ اَللّٰهُ مَنْ يَنْصُرُهُ‌) (8) (خداوند كسانى را كه خدا را يارى دهند نصرت خواهد بخشيد)؛

و - (ثُمَّ بُغِيَ عَلَيْهِ لَيَنْصُرَنَّهُ اَللّٰهُ‌) (9) (كسى‌كه اقدام به مقابله به مثل كرده و به خاطر آن مورد تجاوز قرار گرفته، خداوند آنها را يارى خواهد داد)؛

2. كسانى را كه در حمايت از مبارزه و فعاليت حق‌طلبانه، يكديگر را به يارى نمى‌طلبند، مورد سرزنش قرار مى‌دهد:

(مٰا لَكُمْ لاٰ تَنٰاصَرُونَ‌) (10) (شما را چه مى‌شود كه از همديگر يارى نمى‌طلبيد و يا همديگر را يارى نمى‌دهيد؟)؛

3. كمك طلبيدن را حق هر مظلوم مى‌شمارد. بديهى است كه مفهوم مقابل اين حق آن است كه مظلوم وقتى كمك مى‌طلبد، بايد مورد حمايت قرار گيرد:

الف - (وَ لَمَنِ اِنْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولٰئِكَ مٰا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ‌) (11) (كسى‌كه پس از ستمديدگى به كمك طلبى برمى‌خيزد، او را نبايد از اين عمل بازداشت)؛

ب - (وَ ذَكَرُوا اَللّٰهَ كَثِيراً وَ اِنْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مٰا ظُلِمُوا) (12) (خدا را بسيار ياد مى‌آورند به هنگام ستم ديدگى نصرت مى‌طلبند)؛

ج - (وَ اَلَّذِينَ إِذٰا أَصٰابَهُمُ اَلْبَغْيُ هُمْ يَنْتَصِرُونَ‌) (13) (آنها به هنگام ستم ديدگى به كمك طلبى برمى‌خيزند)؛

د - (لاٰ يُحِبُّ اَللّٰهُ اَلْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ اَلْقَوْلِ إِلاّٰ مَنْ ظُلِمَ‌) (14) (خداوند بدگويى علنى را دوست نمى‌دارد مگر كسى‌كه مظلوم واقع‌شده باشد)؛

4. در مواردى نيز به صراحت حمايت و يارى كردن مظلومان و مردم به بند كشيده شده را كه كمك مى‌طلبند، يك فريضه مى‌شمارد:

الف - (وَ إِنِ اِسْتَنْصَرُوكُمْ فِي اَلدِّينِ فَعَلَيْكُمُ اَلنَّصْرُ) (1) (هرگاه در دينشان از شما يارى طلبيدند، بر شما واجب است كه آنها را يارى دهيد)؛

ب - (وَ مٰا لَكُمْ لاٰ تُقٰاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ وَ اَلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ اَلرِّجٰالِ وَ اَلنِّسٰاءِ وَ اَلْوِلْدٰانِ‌) (16) (چرا در راه خدا جهاد نمى‌كنيد! آنها كه از مرد و زن و كودكان به استضعاف كشانده شده‌اند).

در روايات اسلامى نيز بر دادخواهى (تظلم) تأكيد