1. انديشۀ سياسى اسلام بنا به ماهيت خويش ايدئولوژيك و مبتنى
بر جهانبينى توحيدى است. زيرا در اسلام هيچ انديشهاى در هيچ زمينهاى قابل تفكيك
از ديدگاه توحيدى نيست و انديشههاى اسلامى در تمامى زمينهها بر پايۀ جهانبينى
توحيدى است و تفكيك يك انديشۀ ژرف از جهانبينى توحيدى در اسلام قابلقبول
2. انديشۀ سياسى هنگامى قابل استناد به اسلام و قابل توصيف به اسلامى بودن
است كه از متون حاكى از وحى و رسالت اسلام يعنى كتاب و سنت استخراج شده و به آن دو
قابل استناد باشد.
منبع
فقه سياسى 58/10-57.
انديشۀ سياسى (و انواع آن)
1. انديشههاى سياسى بنيادى و فراتر از زمان و شرايط جامعه؛
2. انديشههاى سياسى جامعه گرا براى دستيابى به راهحل بحران زمان،
3. انديشههاى سياسى سنتى و برخاسته از تجربيات تاريخى؛
4. انديشههاى سياسى برخاسته از منطق فلسفى؛.
5. انديشههاى سياسى برخاسته از منطق كلامى؛
6. انديشۀ سياسى برگرفته از كتاب و سنت با منطق فقه؛
7. انديشۀ سياسى متكى به منطق و ديدگاه عرفان؛
8. انديشۀ سياسى برآمده از التقاط؛
9. انديشۀ سياسى بر اساس منطق رفاه و اقتصاد مطلوب؛
10. انديشۀ سياسى متكى بر ايدئولوژى؛
11. انديشۀ سياسى متمركز و فراگير در قالب قطبيت در
جامعۀ مدنى؛
12. انديشۀ سياسى مبتنى بر تفكر ناسيوناليسم.
منبع
فقه سياسى 25/10.
انديشههاى سياسى (امام خمينى «ره»)
بازشناسى انديشۀ سياسى رهبران بزرگى همچون امام خمينى (ره)
كه به احياى انديشۀ سياسى اسلام و نظرى حكومتى اسلام پرداختهاند، داراى
اهميت ويژهاى است؛ تجربۀ علمى زندگى ايشان اگر درست به جامعه عرضه شود، مىتواند
در ايجاد نظم سياسى مطلوب راهگشا باشد.
با استقرار نظام جمهورى اسلامى در ايران و تلاش آن براى حاكميت
بخشيدن به انديشه اسلامى در صحنۀ اجتماعى - سياسى، موضوع انديشه سياسى در
اسلام از جايگاه ويژهاى برخوردار شد. مسائلى همچون «جمهوريت» و «اسلاميت» نظام و
تئوريزه كردن نظام «مردمسالارى دينى» به عنوان الگوى نظام سياسى در قانون اساسى
جمهورى اسلامى نيازمند رسيدن به اجتماعى در حوزه انديشه سياسى است.
تجربۀ علمى جمهورى اسلامى چالشهاى جديد فكرى مهمى را فراهم
آورد، كه نحوه درست برخورد با اين چالشها مىتواند به استقرار الگوى نظام سياسى
مبتنى بر ديدگاه عقلگرايانه شيعى امام جامه عمل