17 - تحريرالوسيله 369/2-368؛ 18 - فقه سياسى 4 / 46-43.؛ 19 -
جواهر الكلام، ج 38؛ 20 - همان 134/16-133؛ 21 - همان / 142.22 - همان 135/16-134؛
23 - فقه سياسى 616/7.
اوكدو العهود← عهد مشدد
اوفوا بالعقود← التزام به تعهدات
اولتيماتوم← انباذ
اهداف حكومت اسلامى← حكومت اسلامى
اهل حرب
به كفارى كه هيچ نوع عهد و پيمانى با مسلمانان ندارند، «اهل حرب»
گويند.
اهل حرب عبارتند از كفارى كه بين آنان و مسلمانان، پيمان ذمه يا
پيمان امان يا پيمان اتش بس منعقد نشده باشد. كفار دو گروه هستند: اهل كتاب كه
عبارتند از يهود و نصارا و نيز مجوسيان كه ملحق به اهل كتابند و گروه دوم غير اهل
كتاب از ساير كافران. اهل كتاب با هر يك از پيمانهاى ياد شده مىتوانند با
مسلمانان قرارداد امضا كنند، اما غير اهل كتاب تنها با امان يا آتشبس مىتوانند
با مسلمانان پيمان ببندند.
كافران، اعم از اهل كتاب و غير كتاب، هرگاه تحت يكى از پيمانهاى
ياد شده قرار نگيرند، اهل حرب يا حربى به شمار مىروند. از اين عنوان در بابهايى
مانند خمس، جهاد، تجارت، وديعه، وقف، صدقات، وصيت، عتق، احياء موات وارث سخن رفته
است.
حربيان از آن جهت كه عنوان كافر بر آنان صادق است، مشمول همۀ
احكامى اند كه بر كفار مرتب است اما از جهت حربى بودن، احكام ويژهاى دارند كه
بدان اشاره مىشود.
وجوب جهاد با حربى: جهاد با كافرانى كه به اسلام دعوت شده و
نپذيرفتهاند و نيز - در صورت كتابى بودن - از پرداخت جزيه خوددارى كردهاند، واجب
است، مگر آنكه ميان آنان و مسلمانان پيمان امان يا آتشبس منعقد شده باشد. (1)
اسيران حربى: اسيران زن و كودك اهل حرب به بردگى گرفته، و مردان
بالغ آنان پيش از خاموش شدن شعلۀ جنگ، كشته مىشوند و پس از آن به قول
مشهور، امام (ع) در آزاد كردن يا بردگى گرفتن آنان مخير است. (2)
غنايم اهل حرب: اموال منقول يا غير منقولى كه مسلمانان در نبرد با
حربيان به دست مىآورند، در صورتى كه جنگ به اذن امام (ع) بوده، غنيمت آنان است و
اگر بدون اذن بوده، از آن امام (ع) است. (3)
اگر مال مسلمانى كه به غنيمت حربى درآمده است، به دست مسلمانان
بيفتد، غنيمت به شمار نمىرود و بايد به مالك مسلمانش بازگردانده شود. (4)
زمينهاى اهل حرب: زمين از جمله غنائمى است كه چند صورت دارد:
1. زمينى كه در حال فتح، آباد بوده و با اذن امام و قهر و غلبه فتح
شده است. اين زمين ملك همۀ مسلمانان است؛