يكى از مباحث مهم در احكام جهاد اسلامى، بررسى و آسيبشناسى وضعيت
پس از پيروزى در جبهههاى نبرد است كه با نام «آفت پيروزى» مطرح مىشود.
عوارض منفى و آفتهاى پيروزى در جنگ را مىتوان از ابعاد مختلف
بررسى قرار كرد:
الف - آسيب اعتقادى: توحيد مبناى اصلى و محور تفكر دينى و اعتقادى
يك مسلمان واقعى است، ولى همين اصل محورى بيش از هر نقطۀ اعتقادى در برابر
حوادث روزمره آسيب پذير است، هرگونه توجه به علل و عوامل ظاهرى و مادى پديدهها،
مىتواند در صورت غفلت از علت واقعى و اصلى آنها به اعتقاد توحيدى مسلمان لطمه
وارد آورد.
پيروزى در جنگ نيز داراى علل ظاهرى و مادى بسيار است كه اغلب از
تلاش و فعاليت نظامى رزمندگان در صحنههاى نبرد به وجود مىآيد، ولى از ديد اسلامى
و توحيدى اين نصرت الهى است كه عامل تعيينكننده در صحنههاى جنگ است.
در قرآن و سنت، اين حقيقت به تجربه ثابت شده و در مناسبتهاى مختلف
و با تعبيرهاى متفاوت بيان و بر عوامل معنوى و امدادهاى غيبى و الهى پيروزىها
تأكيد شده و غفلت از آن به ويژه در شرايط پيروزىهاى چشمگير، انحرافى بس خطرناك
توصيف شده است:
1. اشاره مكرر به نصرت هاى الهى كه در شرايط حساس و نا اميد كننده
شامل حال انبياء و مؤمنان شده است؛ (1)
2. وعده نصرت الهى با وجود نامساعد بودن شرايط و عدم دسترسى به اسباب
و عوامل مادى پيروزى به كسانىكه پوينده راه خدايند؛ (2)
3. گام در نصرت الهى برداشتن ملازم برخوردارى از نصرت الهى است؛
(3)
4. هرگز عوامل مادى هر چند كه قوى و كارساز باشند، در مقابل نصرت
الهى نمىتوانند پيروزى بيافرينند؛ (4)
5. نفى دلبستن به عوامل مادى و انتظار پيروزى از آن عوامل؛ (5)
6. آنها كه اطمينان به نصرت الهى ندارند مىتوانند آن را تجربه
كنند و خود شخصا در زندگى نصرت الهى را به چشم مشاهده كنند؛ (6)
7. موحد بر اساس اعتقاد و جهانبينى خود، ناگزير بايد اين حقيقت را
بپذيرد كه جز خدا ناصرى ندارد و آنها كه اعتقاد ندارند نيز ناگزير در صحنههاى
واقعى زندگى به اين حقيقت پى مىبرند كه پشتيبان واقعى و