نظر من به واقعيتى مى‌انديشند كه به ايشان بسيار نزديك است؛ زيرا خود بازيگر آنند.» (13) مشاهده دقيق و مستقيم و دقت در رفتار سياسى مردم ايران و توجه به شعارها و خواسته‌هاى آنها، نشان مى‌دهد كه بحث حكومت اسلامى و برنامه‌هاى امام كه در قالب ايدئولوژى اسلام مطرح شد، براى مردم امرى روشن و واضح و به تعبير ميشل فوكو نزديك و به طوركامل محسوس و دست‌يافتنى بود. همچنين به دليل رابطه خاص بين مردم و امام خمينى (ره) كه رابطۀ مرجع و مقلد يا حتى رابطه امام و امت بود، و اين رابطه يك رابطۀ به طوركامل معقول است و بر اساس فرايند و كنشى عقلانى ايجاد شده است، تحليل آن بر اساس نظريه رهبرى كاريزماتيك و فرهمند صحيح نمى‌باشد. (14) بنابراين نمى‌توان اين حركت را حركتى پوپوليستى تلقى كرد.

امروزه نيز برخى از گروه‌هاى سياسى كه از توجه و اقبال مردم محروم شده‌اند، حمايت مردم از گروه‌هاى رقيب و توجه و اهتمام مسئولان به حل مشكلات مردم را با عنوان پوپوليسم تفسير مى‌كنند، در حالى كه اقبال همين مردم به خودشان را با عنوان دموكراسى و بالارفتن آگاهى سياسى و افزايش مشاركت سياسى مردم تفسير مى‌كردند. در يك جمع‌بندى كلى بايد گفت اگر منظور از پوپوليسم، مردم باورى و توجه به خواست‌هاى اساسى مردم و نزديكى مردم و مسئولان و حضور آنها در متن زندگى و آشنايى با مشكلات آنها از نزديك و توجه و اهتمام به حل اين مشكلات باشد، پوپوليسم معناى منفى ندارد و چنين امورى هرچند با عنوان پوپوليسم، امورى پسنديده و شايسته و همان سيره معصومين به ويژه سيرۀ حكومتى حضرت على (ع) است. اما اگر پوپوليسم به معناى كلى گويى و عوام گرايى و عدم توجه به نظريات كارشناسى و تخصصى باشد بدون ترديد مذموم است و هيچ گروه و دسته‌اى آن را نمى‌پذيرد. بنابراين صرف حضور توده‌ها در حركت‌هاى سياسى - اجتماعى و صرف حمايت عموم مردم از يك جريان سياسى خاص و صرف توجه دولت به خواست و اراده‌هاى مردم را نمى‌توان امرى پوپوليستى و مذموم خواند.

منابع

1 - دانشنامه در علم سياست / 305؛ 2 - فرهنگ علوم سياسى / 264، 3 - دانشنامه در علم سياست / 305؛ 4 - فرهنگ علوم سياسى / 264؛ 5 - پوپوليسم مذهبى / 10؛ 6 - همان؛ 7 - پوپوليسم (حسن مرتضوى) / 35؛ 8 - همان؛ 9 - هراس بنيادين / 111-109؛ 10 - مشكله هويت ايرانيان امروز / 20؛ 11 - سفرنامه شاردن (متن كامل) / 160؛ 12 - صحيفه نور 158/2، 223-221، 245-244، 266-257؛ 13 - ايرانى‌ها چه رويائى در سر دارند / 39؛ 14 - هفت نظريه در باب اصلاحات / 26.

پولشويى

پولشويى عبارت است از اقدامات يا سلسله اقدام هاى كه به وسيلۀ آن منشأ غير قانونى وجوه تحت تصرف شخص، از ديد مأموران و مجريان قانون پنهان بماند و حتى قانونى جلوه داده شود.

كنوانسيون سازمان ملل متحد عليه قاچاق مصوب 1988، دولت‌هاى عضو را موظف كرده است در قوانين جزايى خود پولشويى را جرم شناخته و براى مرتكبان آن مجازات‌هايى معين كنند.