يك فريضه انجام مىشود، اما سودمند نبودن آن، بدان معنا نيست كه از
هدايت دشمن در طول جنگ و در فرصتهايى كه به دست مىآيد، چشمپوشى شود.
تبليغات فرهنگى و سياسى جهاد، در اين راستا همچنان راه خود را
ادامه مىدهد تا در كاستن دشمنىها، به هر اندازه كه ممكن باشد توفيق حاصل كند؛
4. جلب يا دفع حمايت: هنگامىكه جنگى بر افروخته مىشود، اغلب به
دلايل مختلف پاى ملتها و دولتها براى حمايت از يكى از متخاصمان و تا تصنيف
ديگرى، به ميان كشيده مىشود. تنها، اشتراك در منافع نيست كه به توسعۀ جنگ
دامن مىزند و ملتها و دولتهاى ديگر را به كام جنگ مىكشاند، بلكه گاه حمايتها
تنها به دليل منطق يكطرف و جانبدارى از اصول، به وجود مىآيد. در اينجاست كه بايد
تبيين فرهنگى و سياسى جهاد به گونهاى باشد كه حقانيت و منطق رزمندگان اسلام را به
ملتهاى ديگر حتى آنها كه بىطرف هستند، انتقال دهد.
اصل حمايت از مظلوم و خصومت با ظالم، تنها يك اصل اسلامى نيست، (2)
بلكه ملتها و دولتهايى هستند كه به دلايل مختلف بر اين اصل، نه تنها معتقدند،
بلكه بر آن پاى مىفشرند؛
5. رسالت تاريخى اسلام: عمليات جهادى، تنها بر اساس نگاه به گذشته
و حال شكل نمىگيرد، بلكه نگاه به آينده و ترسيم راه آيندگان و ايفاى نقش تاريخى
نيز خود يكى از ابعاد ديدگاه كلى اسلام به مسئلۀ جهاد است و اين نگاه بدون
يك تلاش گويا، امكانپذير نيست. شيوههاى مؤثر در تبيين اهداف و ماهيت عمليات
رزمى، به شرايط زمان و مكان بستگى دارد. همانطور كه امكانات فنى، مهارتها و ابزار
مناسب در انتخاب شيوهها، مؤثر هستند. شايد بتوان گفت كه به همان اندازه كه عمليات
مسلحانه رزمى به فناورى نظامى نيازمند است، موفقيت در روشهاى فرهنگى و سياسى
تبليغات جنگى نيز در گروى فنآورىهاى مربوط به فرهنگ و سياست است.
به همين دليل است كه تبليغات جنگى در گذشته و حال به طور كامل
متفاوت بوده و هرچه فناورى پيچيدهتر و پيشرفتهتر شده، اين بخش از عمليات جنگى
نيز توسعهيافته است.
شيوههاى فرهنگى و سياسى تبليغات جنگ را مىتوان، به گونههاى
مختلف تقسيم و ترسيم كرد. گاه اين روشها مبنايى، نظرى و كار زيربنايى در دراز مدت
است و گاه، شيوههاى كاربردى، كوتاه مدت و در رابطه با مسائل روزمره جنگ است.
چنانكه شيوههاى انتخابى، گاه فعال و ابتكارى و بعضى، عكسالعملى
و انفعالى است و نيز برخى به صورت شعار و گاه نيز به شكل آرم، علامت، يا در قالب
ادبيات و در سطح رسانهاى انجام مىشود.
در جريان جنگ هنگامىكه دشمن از فرهنگ بت پرستى و تفاخر به بتها،
سود جست، رزمندگان اسلام بنابر راهنمايى پيامبر (ص) از شعارهاى توحيدى استفاده
كردند، كه هم، اثر خنثىسازى، تبليغات خصم را در بر داشت و هم بالاترين
روحيۀ ويژه را به جبهۀ اسلام باز مىگردانيد.
آرايش نظامى رزمندگان در جريان فتح مكه، كه براى اولين بار، از
تشريفات نظامى، يونيفورم هاى ويژه و آرايش جنگى خاصى استفاده شد، مبيّن اهميت ويژه