(واجب كفايى در جهاد به معناى آن است كه اگر تعداد كافى از افراد براى انجام فريضۀ جهاد قيام كردند، تكليف از بقيه ساقط خواهد شد.) بخشى از آيات جهاد به شرح زير است:

(فَإِذَا اِنْسَلَخَ اَلْأَشْهُرُ اَلْحُرُمُ فَاقْتُلُوا اَلْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ اُحْصُرُوهُمْ وَ اُقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِنْ تٰابُوا وَ أَقٰامُوا اَلصَّلاٰةَ وَ آتَوُا اَلزَّكٰاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اَللّٰهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌). (17)

پس از آنكه ماه‌هاى حرام (ذيقعده، ذيحجه، محرم و رجب) گذشت، آنگاه مشركان را هرجا بيابيد به قتل رسانيد و آنها را دستگير كنيد و از هر سو در كمين آنها باشيد، چنانچه از شرك توبه كرده، نماز بپا داشتند و زكات دادند، پس توبه را بپذيريد كه خدا آمرزنده و مهربان است.

(قٰاتِلُوا اَلَّذِينَ لاٰ يُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ لاٰ بِالْيَوْمِ اَلْآخِرِ وَ لاٰ يُحَرِّمُونَ مٰا حَرَّمَ اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ لاٰ يَدِينُونَ دِينَ اَلْحَقِّ مِنَ اَلَّذِينَ أُوتُوا اَلْكِتٰابَ حَتّٰى يُعْطُوا اَلْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَ هُمْ صٰاغِرُونَ‌). (18)

«اى اهل ايمان با هركه از اهل كتاب كه ايمان به خدا و روز قيامت نياورده است، و آنچه خدا و رسولش حرام كرده، حرام نمى‌دانند و به دين حق نمى‌گروند كارزار كنيد، تا آنگاه كه با ذلت و تواضع به اسلام جزيه دهند».

(يٰا أَيُّهَا اَلنَّبِيُّ جٰاهِدِ اَلْكُفّٰارَ وَ اَلْمُنٰافِقِينَ وَ اُغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْوٰاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ اَلْمَصِيرُ). (19)

«اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن و بر آنها سخت بگير، مسكن آنها در دوزخ است كه بسيار بد منزلگاهى است».

(وَ لَئِنْ أَصٰابَكُمْ فَضْلٌ مِنَ اَللّٰهِ‌! لَيَقُولَنَّ كَأَنْ لَمْ تَكُنْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يٰا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً ^ فَلْيُقٰاتِلْ فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ اَلَّذِينَ يَشْرُونَ اَلْحَيٰاةَ اَلدُّنْيٰا بِالْآخِرَةِ وَ مَنْ يُقٰاتِلْ فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً). (20)

«و اگر فضل خدا شامل حال شما گردد، گويى ميان شما و آنان ابدأ دوستى نيست، گويند ما نيز با آنها به جهاد رفته بوديم، تا به نعمت فتح و غنيمت بسيارى كه نصيب آنان گرديده، برسيم، مؤمنان بايد در راه خدا با آنان كه حيات مادى دنيا را بر آخرت گزيدند، جهاد كنند و هركس در جهاد راه خدا كشته شد يا فاتح گرديد، زود باشد كه او را اجرى عظيم دهيم».

(اَلَّذِينَ آمَنُوا يُقٰاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ وَ اَلَّذِينَ كَفَرُوا يُقٰاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اَلطّٰاغُوتِ فَقٰاتِلُوا أَوْلِيٰاءَ اَلشَّيْطٰانِ إِنَّ كَيْدَ اَلشَّيْطٰانِ كٰانَ ضَعِيفاً). (21)

«اهل ايمان در راه خدا و كافران در راه شيطان جهاد مى‌كنند، پس شما مؤمنان با دوستان شيطان نبرد كنيد كه مكر و سياست شيطان بسيار سست و ضعيف است».

(يٰا أَيُّهَا اَلنَّبِيُّ حَرِّضِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَى اَلْقِتٰالِ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صٰابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ اَلَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاٰ يَفْقَهُونَ‌). (22)

«اى رسول، مؤمنان را به جنگ ترغيب كن، اگر بيست نفر از شما صبور و پايدار باشد، بر دويست نفر از دشمنان پيروز خواهيد شد و اگر صد نفر بوديد، با هزار نفر از كافران برابرى توانيد كرد و پيروزى به دست خواهيد آورد. زيرا آنها گروهى بى دانشند».

اين آيات نشان مى‌دهد كه جهاد امرى كفايى است،