4. فرمانده و رييس مطاع مسلمانان مى‌تواند مردم را بر جهاد مجبور كند و بر يارى دادن به مسئولان دفاع وادارشان كند و از بازگشتشان از جبهه به خانه و كار ممانعت كند؛

5. استفاده از آلات لهو و لعب و امورى كه در بسيج نيروها مؤثر است و در نظم بخشيدن به سپاه لازم است جايز است؛

6. نمازهاى تمام را مى‌توان در صورت ضرورت در حال راه رفتن بخواند؛

7. اگر نتوانست لباس و بدن خود را از نجاست پاك كند، با همان لباس و بدن نجس مى‌تواند نماز بخواند؛

8. مى‌تواند با چيزهايى كه در حال عادى نماز را باطل مى‌كند، نماز بخواند؛

9. از همۀ راه‌هاى ممكن مى‌توان براى دفع دشمن استفاده كرد مانند آب باز كردن به روى دشمن، نامه‌هاى فريبنده، تله و دام گذاردن، آتش زدن، استفاده از سلاح‌هاى شيميايى، ولى جنگ با شيوه‌هاى معمولى بهتر است؛

10. اگر در ميان دشمن مسلمانى نيز وجود دارد و جدا كردن آن ممكن نيست چه به اختيار خود در جبهه شركت كرده باشند و چه با اكراه و اجبار؛ كشتن آنها جايز است؛

11. اگر راه‌هاى مسالمت‌آميز و تهديد در جهاد دفاعى مؤثر باشد، مقدم بر راه‌هاى خشونت و جنگ است؛

12. اگر با پناه گرفتن مى‌توانند از شر دشمن در امان باشند، در موارد چهارگانه جهاد بايد اقدام به جنگ نمايند و پناه گرفتنشان جايز نيست؛

13. علماء بايد رييس را كه به امر جهاد پرداخته يارى نمايند و مردم را از طريق وعظ، ارشاد و حق، براى رفتن به جبهه تشويق كنند. آنها را كه از رفتن به جبهه خوددارى مى‌كنند، تعزير كنند و در ميان مسلمانان با صداى بلند بگويند؛

14. فرمانده و رييس مطاع مسلمانان را بايد با نقد و ارشاد يارى دهند؛

15. براى وى مشاورانى تهيه ببينند؛

16. ياران فرمانده و رييس مطاع مسلمانان و رزمندگان با روى گشاده استقبال شود و با متخلفان برخورد شود؛

17. وعاظى تعيين شوند كه در امر جهاد و احكام دين رزمندگان را تعليم دهند و به جهاد تشويق كنند؛

18. ديدبانى براى حراست از قرارگاه ها و اردوگاه‌هاى سپاه بگمارند تا از تهاجم دشمن و غافلگير شدن جلوگيرى كنند؛

19. دشمن را با هر وسيله‌اى كه ممكن است زمين‌گير كنند و امكانات را از او بگيرند و تضعيف كنند، چه با تبليغات و چه از راه‌هاى تخريب و نابود كردن منابع اقتصادى و مراكز قدرت؛

20. بيعت گرفتن از سپاه و رزمندگان كه تا پايان جنگ و حصول پيروزى بر عهده و پيمانشان باقى بمانند؛

21. تا امكان به دست آوردن پيروزى وجود دارد بايد جهاد كنند و محدوديت از نظر تعداد و زمان وجود ندا رد؛

22. در صورت لزوم كشتن زنان، كودكان، ديوانه‌ها، پيرزنان و پيرمردان اگر مورد استفاده كفار باشند؛ جايز