ضعيف است»؛

6. پيشوايان كفر و استكبار، قدرت‌هاى سلطه‌جو و ابرقدرت‌ها كه جز به ظلم و فساد و منافع خود نمى‌انديشند و به هيچ پيمانى و تعهدى احترام نمى‌گذارند و بدان پايبند نيستند را به مبارزه مى‌طلبد:

(فَقٰاتِلُوا أَئِمَّةَ اَلْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاٰ أَيْمٰانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ‌). (8)

«و با پيشوايان و رهبران كفر مبارزه كنيد. زيرا كه ديگر پيمانى براى آنها نيست، كه آنها از اعمالشان دست برد ارند».

قرآن در پيكار، ابراز خوشبختى مى‌كند كه هرگاه نيروهاى مؤمن، صادقانه بر عليه اينان، به جنگ تدافعى دست بزنند، آنها را مجبور خواهند كرد كه از سلطه جويى و خودكامگى و زيرپا گذاشتن تعهدهاى خود و پايمال كردن حقوق انسان‌ها و سوء استفاده از نيروها و امكانات مردمى در مسير اهداف شوم خود دست بردارند؛

7. مدعيان پيروى از كتاب‌هاى آسمانى (يهوديان، مسيحيان، زردشتيان) كه نه حاضر به تسليم در برابر منطق و عقلند و نه حدود و قانون خدا را مراعات مى‌كنند و با وجود ادعايشان، خدا و دين حق را گردن نمى‌نهند و زندگى و همزيستى توأم با تفاهم با مسلمانان را هم رد مى‌كنند، متجاوزانى هستند كه اسلام در برابر آنها به جنگ تدافعى متوسل مى‌شود، تا حداقل پيمانهاى دوجانبۀ شرافتمندانه اى را بپذيرند.

(قٰاتِلُوا اَلَّذِينَ لاٰ يُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ لاٰ بِالْيَوْمِ اَلْآخِرِ وَ لاٰ يُحَرِّمُونَ مٰا حَرَّمَ اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ لاٰ يَدِينُونَ دِينَ اَلْحَقِّ مِنَ اَلَّذِينَ أُوتُوا اَلْكِتٰابَ حَتّٰى يُعْطُوا اَلْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَ هُمْ صٰاغِرُونَ‌). (9)

«بجنگيد با آنها كه نه به خداوند و نه به‌روز جزا ايمان مى‌آورند و نه حرمات و قوانين خدا و پيامبرش را محترم مى‌شمارند و نه دين حق را مى‌پذيرند، از آنها كه صاحبان كتاب آسمانيند، تا آنكه حاضر به قرارداد شوند و با توانايى كه دارند جزيه بپردازند و به حكومت اسلام گردن نهند»؛

8 در مواردى كه مسلمانان در معرض خطر حمله و تهديدهاى جدى قرارگرفته باشند كه اگر جلوگيرى نكنند، غافلگير خواهند شد.

(يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا قٰاتِلُوا اَلَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ اَلْكُفّٰارِ وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّٰهَ مَعَ اَلْمُتَّقِينَ)‌. (10)

«اى مردم مؤمن با كسانى كه در پشت سرتان قرار گرفته و در همسايگى و نزديكى‌هايتان قدرت تهاجمى را آماده كرده‌اند، و هر لحظه احتمال حمله، شما را تهديد مى‌كند، بجنگيد و آنها بايد از شما در برابر تهديدى كه مى‌كنند، خشونت و عمل جدى ببينند و بدانيد خدا همراه متقيان است»؛

9. گروه و جبهه‌هاى درگير جنگ با ديگران كه مرتكب تجاوز و ظلم مى‌شوند و جنگ افروزان و زورگويانى كه به اتكاى قدرت بر عليه ملت‌ها و گروه‌هاى ديگر مى‌تازند. اسلام با اعلان جنگ به متجاوزان زورگو از حق كشورها و ملت‌ها و گروه‌هايى كه مورد تهاجم و تجاوز قرارگرفته اند دفاع مى‌كند.

(وَ إِنْ طٰائِفَتٰانِ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ اِقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمٰا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدٰاهُمٰا عَلَى اَلْأُخْرىٰ فَقٰاتِلُوا اَلَّتِي تَبْغِي حَتّٰى تَفِيءَ إِلىٰ أَمْرِ اَللّٰهِ فَإِنْ فٰاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمٰا بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا إِنَّ اَللّٰهَ يُحِبُّ اَلْمُقْسِطِينَ‌). (11)

«اگر دو گروه از مؤمنان درگير شدند و به جنگ