آن نخواهد داشت، چنانكه در گذشته به اين حديث اشاره كرديم كه پيامبر اسلام (ص) فرمود:

«من قاتل لتكون كلمة الله هى العليا فهو فى سبيل الله». (2)

در يكى از غزوات هنگامى‌كه پيامبر (ص) مطلع شد يكى از رزمندگان به هنگام بسيج نيروها از مدينه از برادرش خواسته است كه همراه مجاهدان در جبهه شركت كند (شايد از اين رهگذر به غنيمتى برسد) فرمود:

«انما الاعمال بالنيات و لكل امر مانوى من غزى ابتغاء ما عند الله عزوجل فقد وقع اجره على الله عزوجل و من غزى يريد عرض الدنيا او نوى عقالا لم يكن له الا مانوى». (3)

«بدانيد عمل هركس بستگى به نيتش دارد و هر چه نيت كرده است، به همان مى‌رسد و اگر مشاركت در جبهه براى خدا باشد كه پاداش عمل او با خدا است و اگر براى هدف‌هاى مادى هر چند جزيى باشد فقط به همان خواسته‌اش خواهد رسيد». (4)

منابع

1 - توبه / 111؛ 2 - صحيح بخارى 24/4 و مسند احمد بن حنبل 392/4، و الجهاد و السير من فتح البارى / 46؛ 3 - بحارالانوار 212/67؛ 4 - فقه سياسى 384/5-381.

جهاد (و استفاده از نيروهاى بيگانه)

بهره‌گيرى از توان رزمى نيروهاى بيگانه در جهاد چه به صورت رزمنده داوطلب و يا كارشناس و مستشار نظامى مزدور، فى حد ذاته ممنوعيتى ندارد و اطلاق آيۀ (وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اِسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ‌) (1) شامل چنين مواردى نيز مى‌شود. اما مواردى از اين حكم كلى مستثنا شده كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود:

1. استفاده از نيروهاى بيگانه (كافران) به صورت ركون و متكى شده به دشمنى به هنگام جهاد با دشمن ديگر كه در آيات متعدد از آن نهى شده است: (وَ لاٰ تَرْكَنُوا إِلَى اَلَّذِينَ ظَلَمُوا)؛ (2)

2. بهره‌گيرى از توان رزمى بيگانه (كافران) موجب تولى و وابستگى فكرى و عاطفى شود كه در قرآن از آن نهى به عمل آمده است. (وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ‌)؛

3. مشاركت كافران در جهاد، موجب سلطه آنان نسبت به امور مسلمانان شود كه آياتى چون (وَ لَنْ يَجْعَلَ اَللّٰهُ لِلْكٰافِرِينَ عَلَى اَلْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً) (3) از آن منع كرده است؛

4. حضور نيروهاى بيگانه در جبهه، موجب نقض مقررات اسلامى جهاد شده و آداب جهاد توسط آنان رعايت نشود؛

5. استفاده از نيروهاى بيگانه موجب وهن جبهه‌هاى جهاد و يا وهن مسلمانان شده و به اعتبار و حيثيت دولت اسلامى لطمه وارد آورده و عزت اسلام و مسلمانان را لكه‌دار كند؛

6. نفوذ نيروهاى بيگانه موجب آزار مسلمانان شود، اصولا وجود رژيم حقوقى «مؤلفة قلوبهم» در نظام مالى زكات، خود نشانگر آزادى عمل دولت اسلامى در استفاده از نيروهاى بيگانه در مسائل دفاعى، امنيتى و اطلاعاتى است. (4)

منابع