است، معرفى كرده‌اند.

او از لحاظ مذهب فقهى، حنبلى بوده و از لحاظ عقيده كلامى پيرو فرقۀ حشويه بود. اما با اين همۀ، بدعت‌هاى فراوانى را در حوزه فقه و عقايد گذاشته است، كه همۀ آنها را به‌طور بى‌اساس به بزرگان اشاعره مثل ابو الحسن اشعرى و بزرگان شافعيه نسبت داده است.

استادان او در دمشق عبارت بودند از: ابن عبدالدائم، ابن أبى اليسر، مجد بن عساكر، يحيى بن صيرفى، قاسم إربلى، و شيخ شمس‌الدين ابن أبى عمر.

او به حديث نيز اهتمام زيادى داشت و كتاب‌هاى مسند، صحاح سته و معجم كبير طبرانى و ساير كتاب‌هاى حديثى را از استادان فن روايت، آموخته بود.

بدون اينكه فلسفه و كلام را نزد استادان معروف و برجسته حكمت آموخته باشد، در مسائل اين دو دانش نيز از جمله متحيران دوران شده و همۀ مطالب و نظرات بزرگان حكمت را نقد و ابطال كرده است!

او در يارى و استحكام بخشيدن مذهب سلفيه بسيار تلاش كرد و سرآمد سلفيان و وهابيون كج فهم شد و بسيارى از عقايد نادرست و بدعت‌ها را بر ضد شيعه امامى و اثنى‌عشرى رواج داد. كتاب‌هاى گمراه‌كننده او از مهم‌ترين منابع وهابيون امروزى براى مخالفت و كينه توزى با شيعيان و عقايد الهى و پاك آنان مى‌باشد.

او شاگردان زيادى در مسير دور از حق خود تربيت كرده بود كه از مهم‌ترين آنها مى‌توان به ابن قيم جوزى، ذهبى، عماد الدين واسطى، تاج‌الدين فزارى و ابن صايغ دمشقى اشاره كرد.

ابن تيميه داراى نظرات عجيب و غريبى در مسائل مختلف اسلامى بود كه هيچ سابقه‌اى در تاريخ اسلام حتى در ميان اهل سنت نداشت و اگر هم سابقه داشته، از جمله نظرات مردود و نادرست تلقى شده بود. به طورى كه برخى از دانشمندان اهل سنت نيز از چنين بدعت‌هايى در تعجب مانده‌اند. برخى از اين نظرات به قرار زير است:

1 - جواز طهارت با عرقيات و عصاره ميوه‌ها؛

2 - جواز مسح پا از روى كفش و نعلين در حال اختيار؛

3 - جواز طواف زنانى كه در ايام عادت خود هستند؛

4 - واجب نبودن قضا كردن نمازهايى كه به عمد قضا شده است؛

5 - جايگزين شدن نمازهاى مستحبى به جاى قضاى نمازهاى واجب.

ابن تيميه در ميان علماى فرقه‌هاى مختلف اهل سنت به ويژه حنبليان نيز مطرود بوده و مخالفان زيادى داشته است. مثل: سروجى حنبلى، ابن تركمانى حنفى، ابن عطاء الله اسكندرى، نورالدين بكرى شافعى، ابن الزملكانى شافعى، عفيف الدين ابو محمد يافعى شافعى.

مهم‌ترين كتاب‌هاى وى عبارتند از:

1 - الفتاوى؛ 2 - منهاج السنة النبوية؛ 3 - الجوامع؛ 4 - مجموعة الرسائل و المسائل؛ 5 - رفع الملام عن الائمة الاعلام؛ 6 - نقض المنطق؛ 7 - شرح العقيدة الاصفهانية؛ 8 - مجموع رسائل، كه بيست و نه رساله از او در آن چاپ شده است.

مجموعۀ فتواها و نظرات ابن تيميه در مسائل و علوم مختلف، توسط عبدالرحمن بن محمد نجدى حنبلى در سى جلد گردآورى شده كه با نام «مجموع فتاواى شيخ