مى‌آيد. در هر حال توزيع عادلانۀ ثروت‌هاى طبيعى و همگانى، نظارت هدايتى و كنترلى دولت اسلامى را ايجاب مى‌كند. (8)

منابع

1 - مسالك الافهام 328/4؛ الحدائق الناضره 190/21؛ جواهر الكلام 320323/26؛ 2 - العروه الوثقى 105/5-100؛ مستمسك العروه 128/12-120؛ 3 جواهر الكلام 290/26؛ الحدائق الناضره 189/21؛ 4 - فرهنگ فقه 390/3؛ 5 - مفتاح الكرامه 50/7 و جواهر الكلام 116/38؛ 6 - تذكره الفقهاء 403/2 و مفتاح الكرامه 42/7 و جواهر الكلام 110/38؛ 7 - جواهر الكلام 104/38 و تحريرالوسيله 198/2؛ 8 - فقه سياسى 30/4-31.

[خ]

خبريابى

امروز جمع‌آورى اطلاعات راهبردى، تاكتيكى و فنى در زمينه‌هاى مختلف مربوط به مسائل نظامى و سياسى از آن‌چنان اهميتى برخوردار است كه بسيارى براى آن نقش تعيين‌كننده قائلند و پيروزى در صحنه‌هاى سياسى و نظامى را از آن صاحبان اطلاعات بيشتر و گسترده‌تر مى‌دانند.

گرچه پيچيدگى فناورى نظامى و سازوكارهاى تحولات سياسى در دنياى معاصر نقش اطلاعات را افزون‌تر و مؤثرتر كرده است، ولى نقش مؤثر اطلاعات در رسيدن به برترى نظامى و موفقيت‌هاى سياسى اختصاص به عصر حاضر نداشته، همواره در تاريخ اين چنين بوده و اطلاعات نظامى و سياسى از دشمن بالفعل و يا بالقوه، عامل مؤثر قدرت به شمار مى‌رفته است.

انگيزۀ اصلى جاسوسى كه سابقۀ ديرينه در تاريخ تحولات سياسى و نظامى جهان دارد، همانا دستيابى به اين عامل قدرت بوده است.

اما با وجود اين واقعيت انكارناپذير، عنصر اطلاعات به‌تنهايى نمى‌تواند نقش اصلى خود را ايفا كند و براى تضمين اهداف و نتايج آن بايد از يك‌سو اطلاعات كسب شده، حفاظت شود و از سوى ديگر اطلاعات مربوط به وضعيت خودى، سخت از دسترس دشمن محافظت بشود، تا به نتايج مطلوب اطلاعات به دست آمده، اطمينان حاصل شود.

اطلاعات به دست آمده و سپس كشف شده و لو رفته، به جاى اين‌كه مفيد و قدرت آفرين باشد خود وسيلۀ آسيب پذيرى و سوءاستفاده متقابل مى‌شود. به همين دليل است كه جاسوسان دوطرفه در خنثى سازى اطلاعات ارزشمند به دست آمده براى يك طرف به مبادله اطلاعات كاذب و يا كشف و انتقال ميزان اطلاعات يك‌طرف به نفع طرف ديگر مى‌پردازند و از اين راه بسيارى از اطلاعات ارزشمند را خنثى مى‌كنند.

بنابراين، خبريابى همواره بايد با حفاظت اطلاعات همراه باشد و اين امر نه‌تنها بر ارزش و اهميت اطلاعات مى‌افزايد، بلكه پيوسته آن را مشكل‌تر و پيچيده‌تر نيز مى كند.

در اين‌كه خبريابى و حفاظت اطلاعات در رابطۀ با وضعيت دشمن يا دشمنان بالفعل و يا بالقوه يك امر كاملا عقلانى و منطقى و متكّى بر تجربه و تعقل و برخواسته از هوشمندى انسان است، ترديدى نمى‌توان داشت و اسلام هم چه از ديدگاه نظرى و چه به صورت عملى و كاربردى بر آن تأكيد ورزيده است، اما اشاره به اين نكته ضرورى است كه راه‌ها و شيوه‌ها در اين زمينه كامارۀ متفاوت بوده و تأكيد اسلام بر كسب اطلاعات از وضعيت دشمن و حفاظت اطلاعات در اسلام هرگز به