اسلامى و قانع كردن فقهاست و طرح اصلى آن براى زمينه سازى جهت برپايى نظام سياسى اسلام در صورت پيروزى انقلاب اسلامى بوده است.

تحليلى كه در مقدمۀ رساله از اوضاع نابسامان سياسى، اجتماعى، اقتصادى و فرهنگى ايران و وضعيت حوزه‌هاى علميه و شرايط حاكم بر برخى از قشرهاى روشنفكر و از دين گريزان به عمل آمده، و هشدارهايى كه در رابطه با دسيسه‌هاى استعمار و توطئه‌هاى استكبار جهانى بر عليه ملت مظلوم و مسلمان ايران و ديگر ملت‌هاى مسلمان جهان داده‌اند، امروز هم براى تداوم انقلاب اسلامى و بيدارى ديگر ملت‌هاى مسلمان و مستضعف جهان، رهنمودهاى ارزنده به همراه دارد.

لزوم تشكيل مؤسسات اجرايى، نخستين عنوان بحث‌هاى رساله است كه از راه استناد به ماهيت قوانين اسلام و سيرۀ پيامبر (ص) و عملكرد امير المؤمنين و نحوه اجراى قوانين مالى و دفاعى و حقوقى و جزايى اسلام به اثبات رسيده است. و از آن سه نتيجۀ بزرگ گرفته‌شده است:

الف - لزوم تغيير نظام شرك آميز حاكم و نفى حاكميت طاغوت؛

ب - لزوم وحدت اسلامى و يكپارچگى وحدت اسلامى امت كه تنها راه پيروزى امت اسلامى است؛

ج - لزوم نجات مردم مظلوم و محروم جهان و نفى استكبار.

منبع

1 - فقه سياسى 94/2.

رسول اللّه

رسول اللّه عنوان حضرت ختمى مرتبت محمد مصطفى (ص) است كه بالاترين عنوان و سمت در نظام نبوى در مدينه، عنوان «رسول اللّه» بود كه اغلب نامه‌ها، پيام‌ها و قراردادها با اين عنوان امضا مى‌شد. البته عناوينى چون: خاتم الانبيا، ولى امر، نبى، رسول، بشير و نذير كه برگرفته از آيات قرآن است، احيانا به كار برده مى‌شد.

عنوان «رسول اللّه» بالاترين عنوان رييس دولت مدينه بود كه اهميت آن به گونه‌اى تلقى مى‌شد كه گاه در قراردادها، قبول آن براى طرف ديگر قرارداد، غير قابل تحمل بود و اين حالت در امضاى قرارداد حديبيه اتفاق افتاد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منبع

فقه سياسى 468/7.

رشد اقتصادى← توسعه يافتگى

رضامندى در اقتصاد اسلامى

رضايت در انديشۀ اقتصاد اسلام مانند انديشۀ سياسى اسلام، مى‌تواند جايگزين «آزادى» باشد. رضا به معناى خوشنودى و رضامندى حالتى است كه انسان در عرصه عمل با انتخاب گزينه مطلوب از ميان گزينه‌هاى مختلف بدان مى‌رسد. براى رسيدن به رضامندى تحقق دو عنصر ضرورى است:

1. انتخاب: يعنى گزينش فرد يا جامعه بر اساس انتخاب باشد، نه اجبار و اكراه؛

بنابراين انجام كارى از روى قصد و عمد براى رضامندى كافى نيست؛ بايد با وجود قصد و عمد، اراده شخص از هر نوع اجبار و اكراهى به دور باشد. وقتى شخص، خود تصميم مى‌گيرد و بدون دخالت ديگرى و هر نوع اجبار و اكراهى تن به كارى مى‌دهد، نسبت به چنين عملى رضامند است؛

2. ملاك انتخاب: انتخاب وقتى به‌طور كامل رضامندانه است كه بر اساس معيار و ملاك مشخصى