اينها سالمندان قوم تو و قريش هستند و تجربه و كار آزمودگى كه آنها دارند، تو ندارى و ابوبكر از تو براى اين كار نيرومندتر و تحملش بيشتر است، تو اينك آن را بدو واگذار كن و رضايت بده و اگر زنده ماندى تو بر اين كار شايسته هستى و از نظر فضيلت و قرابت و سابقه و جهاد سزاوار خلافت هستى!

على (ع) فرمود: اى مهاجران خداى را در نظر داشته باشيد و حق حاكميت محمد را از خانه و بيت او به خانه و بيت خود منتقل نكنيد و خاندان او را از حق و مقام او در مردم دور نسازيد. به خدا سوگند اى گروه مهاجرين كه ما خاندان شايسته تريم به خلافت از شما و آيا قارى كتاب خدا و فقيه در دين خدا و آگاه به سنت رسول خدا و كسى كه بتواند اين بار را به سرمنزل مقصود برساند، در ما نيست، به خدا سوگند چنين كسى در ماست، از هواى نفس پيروى نكنيد كه از حق دور خواهيد شد.

بشير بن سعد گفت: اگر انصار اين سخن را قبل از بيعت با ابو بكر از تو شنيده بودند، هيچ كس با تو مخالفت نمى‌كرد، ولى چه مى‌شود كرد كه اينها بيعت كرده‌اند. على (ع) كه چنان ديد به خانه بازگشت و همچنان در خانه ماند تا فاطمه از دنيا رفت و آنگاه بيعت كرد. (7)

منابع

1 - سيره ابن هشام 454/1؛ 2 - بحارالانوار 35/8-28؛ 3 - حشر / 9؛ 4 - شرح زندگانى پيغمبر اسلام / 225؛ 5 - شرح نهج البلاغه ابى‌الحديد 190/4؛ 6 - همان 5/2-4؛ 7 - فقه سياسى 152/9.

سلاح هاى ممنوعه در جنگ

بر اساس مباحث فقه اسلامى، استفاده از تسليحات ذيل در جهاد ممنوع است:

1. سلاح‌هاى شيميايى؛

2. گلوله‌هاى انفجارى؛

3. بمب‌هاى خوشه‌اى؛

4. سلاح‌هاى آتشين؛

5. سلاح‌هاى ضد گياه (برگ ريز)؛

6. سلاح‌هاى هسته‌اى؛

7. سلاح‌هاى بيولوژيك يا باكتريولوژيك؛

8. روش‌هاى ناجوانمردانه؛

9. جاسوسى؛

10. تمامى سلاحهاى تخريب و كشتار جمعى؛

11. جنگ شهرها؛

12. اشغال نظامى بدون قرارداد مرضى الطرفين

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منبع

فقه سياسى 357/6-355.

سلار

ابو يعلى حمزه بن عبد العزيز ديلمى مشهور به سلار (م 463).

ديلمى از آن جمله فقيهان معاصر شيخ طوسى است كه در كتاب فقهى خود: «المراسم العلويه» راه علمى شيخ الطايفه را پيموده است و در باب امر به معروف و نهى از منكر، انجام اين دو فريضه را در شرايطى كه به قتل منجر مى‌شود، موكول به نظر سلطان يا شخص مأمور از جانب سلطان دانسته است.

وى به اتكا قرائن به تفسير صريح سلطان پرداخته و حتى از آوردن كلمه عادل نيز خوددارى كرده است و اما با افزودن جمله‌اى به طور كامل روشن به تبيين وضعيت سياسى در عصر غيبت پرداخته و در اين زمينه مى‌نويسد:

«اگر به دليل مانعى دسترسى به سلطان مقدور نگرديد، مسائلى چون اقامۀ حدود و قضاوت در ميان مردم را به