صاحب‌خانه يا فرماندهان)؛

31. غارت اموال و به يغما بردن چيزى جز آنچه كه در جبهه به دست مى‌آيد؛

32. آزار رساندن به زنان و تحريك احساسات آنان و به ناله و فغان در آوردن آنان، هرچند كه رزمندگان مسلمان را دشنام دهند و فرماندهان آنان را ناسزا گويند، 33. تعقيب فراريان و دستگيرى كسانى كه از جبهه رو بر تافته اند؛

34. كشتن اسيران جنگى هر چند كه مرتكب قتل و عمليات نظامى بر عليه مسلمانان شده باشند؛

35. آسيب رساندن به رزمندگان دشمن هنگامى كه در شرايط ناهنجار قرار دارند؛

36. اقدام به جنگ تن به تن (مبارزه) مگر آنكه از فرمانده خود كسب اجازه كرده باشد؛

37. ردّ پيشنهاد صلح؛

38. اقدام به جنگ قبل از اعذار و اتمام حجت؛

39. شب را تا صبح به استراحت پرداختن و از حال سپاه غفلت ورزيدن؛

44. تعجيل در امور جنگ و شتاب كردن در تصميم‌گيرى و اقدامات نظامى مگر در مواردى كه درنگ موجب از دست رفتن فرصت مناسب مى‌شود؛

41. استفاده از شيوه‌هاى ناپسند و نامناسب باكرامت انسانى در جنگ و به طور كلى خارج شدن از حدود احسان و روح نيكوكارى و انسان‌دوستى در مراحل مختلف رزم و به‌كارگيرى افراط و تفريط در عمليات نظامى؛

مراد از «غلظه» در آيه:(وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً‌)(7) و نيز در آيه:(جاهِدِ اَلْكُفّارَ وَ اَلْمُنافِقِينَ وَ اُغْلُظْ عَلَيْهِمْ‌)(8) خشونت و شكنجه دادن و تعدّى و استفاده از شيوه‌هاى ناهنجار و غير متناسب با كرامت انسانى نيست، بلكه منظور از آن قاطعيت در اجراى مقررات و دخالت ندادن به احساسات در انجام مسئوليت‌ها و سهل انگارى نكردن در ايفاى تعهدات است (9)؛

در جايى كه اسلام در مورد جانداران توصيه مى‌كند و ترحم بر حيوانات را مدّ نظر قرار مى‌دهد و از شكار كردن حيوانات به قصد تفريح نهى مى‌كند و از پوست كندن حيوان ذبح شده قبل از جان دادنش ممانعت مى‌كند و قطع اندام حيوان را جز براى معالجه تجويز نمى‌كند، (10) چگونه مى‌توان تصور كرد كه به غلظت به معناى شكنجه، خشونت، بى‌حرمتى كرامت انسان و عمليات ضد انسانى امر كرده باشد؛

42. گرسنه نگهداشتن به قصد از پا درآوردن دشمن و ايجاد زمينه‌هاى منتهى به آن و بستن راه رسيدن غذا به دشمن؛ (11)

43. شبيخون زدن و آغاز حمله در شب و ادامه جنگ تا شب: نهى از اين عمل به دليل آن است كه خونريزى كمتر شده، و مدت جنگ كوتاه شود، در سيره نظامى پيامبر (ص) آمده است: «انه (ص) لم يبت عدوا» (12) (پيامبر (ص) هرگز شب را به جنگ با دشمن نگذرانيد) كه مبناى آن متوقف كردن هر نوع عمليات نظامى در شب است؛

در حديثى از امام على (ع) آمده است: جنگ را همواره بعد از ظهر آغاز كنيد، تا هنگامى كه شب مى‌شود از جنگ دست شسته باشيد، تا كشتار كمتر و زمان جنگ كوتاه‌تر شود. از جمله فرمان‌هاى نظامى پيامبر (ص) فرمان معروف اسامة بن زيد است كه در آن به اين اصل تأكيد شده كه همواره حملات جنگى را در روز انجام دهد، (13) 44. به آتش كشيدن و سوزاندن اشخاص هرچند رزمنده باشند كه از آن، در متون حديث به «رميهم بالميزان» تعبير شده است (14)، 45. كشتن اشخاص غير نظامى و افرادى از دشمن