شكل بذل جان و مال در راه خداست و جهاد زنان به صورت تحمل مسائل و مشكلاتى است كه به علّت جهاد شوهران، به همسران آنها وارد مى‌شود.

فقها همچنين وجوب جهاد بر افراد سالخورده را هم نفى كرده‌اند، و اين امر به جهت عدم توانايى جسمى و هم به لحاظ قاعده نفى حرج است. ظاهرا در اين مورد نظر فقها نفى تكليف است، نه عدم ترخيص. زيرا كه عمار ياسر در سن نود سالگى و مسلم بن عوسجه در سنى متجاوز از هشتاد سالگى در صحنه نبرد و در كربلا حاضر شده بودند.

ظاهر آيات جهاد حكايت از آن دارد كه وجوب جهاد، وجوب كفايى است و اين مسئله از ضروريات دين محسوب مى‌شود.

بخشى از آيات جهاد به شرح زير است:

(فَإِذَا اِنْسَلَخَ اَلْأَشْهُرُ اَلْحُرُمُ فَاقْتُلُوا اَلْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ اُحْصُرُوهُمْ وَ اُقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا اَلصَّلاةَ وَ آتَوُا اَلزَّكاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اَللّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌). (1)

پس از آنكه ماه‌هاى حرام (ذيقعده، ذيحجه، محرم و رجب) گذشت، آنگاه مشركين را هرجا بيابيد به قتل رسانيد و آنها را دستگير كنيد و از هر سو در كمين آنها باشيد، چنانچه از شرك توبه كرده، نماز بپا داشتند و زكات دادند، پس توبه را بپذيريد كه خدا آمرزنده و مهربان است.

(قاتِلُوا اَلَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ اَلْآخِرِ وَ لا يُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اَللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لا يَدِينُونَ دِينَ اَلْحَقِّ مِنَ اَلَّذِينَ أُوتُوا اَلْكِتابَ حَتّى يُعْطُوا اَلْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَ هُمْ صاغِرُونَ‌). (2)

«اى اهل ايمان با هركه از اهل كتاب كه ايمان به خدا و روز قيامت نياورده است، و آنچه خدا و رسولش حرام كرده، حرام نميدانند و به دين حق نمى‌گروند كارزار كنيد، تا آنگاه كه با ذلت و تواضع به اسلام جزيه دهند».

(يا أَيُّهَا اَلنَّبِيُّ جاهِدِ اَلْكُفّارَ وَ اَلْمُنافِقِينَ وَ اُغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ اَلْمَصِيرُ). (3)

«اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن و بر آنها سخت بگير، مسكن آنها در دوزخ است كه بسيار بد منزلگاهى است».

(وَ لَئِنْ أَصابَكُمْ فَضْلٌ مِنَ اَللّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَنْ لَمْ تَكُنْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً