از دليل‌هاى روشنگر كه براى آنها فرستاده شد به سبب ستيزه‌جوئى در ميان آنها بوجود آمد).

قرآن، اختلاف زبان‌ها و رنگ‌هاى پوست بدن‌ها را، نه‌تنها مانع از وحدت انسانيت نميداند، بلكه اينگونه اختلاف‌ها را از سنن آفرينش و از مظاهر قدرت الهى مى شما رد.

و باز، در اين باره اين چنين بيان مى‌كند:

(وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ اِخْتِلافُ أَلْسِنَتِكُمْ وَ أَلْوانِكُمْ‌)(7) (از جمله آيات و نشانه‌ها و دلائل وجود خدا آفرينش آسمانها و زمين و اختلاف و دگرگونى زبانها و رنگها و شكلهاى شماست كه در آنها براى جهانيان عبرتى هست).

و نيز از اختلاف‌هاى قبيله‌اى و نژادى بعنوان عامل و موجب تشديد وحدت وعلائق حيات اجتماعى و تعاون جامعه بشرى ياد مى‌كند، ودرسوره حجرات مى‌گويد:

(يا ايها الناس انا خلقنا كم من ذكر و انثى و جعلنا كم شعوبا و قبائل لتعارفوا) (8) (هان اى مردم ما شما را از دو جنس مرد و زن آفريديم و شما را به صورت ملت‌ها و قبائل گوناگون و متعدد قرار داديم تا با يكديگر تفاهم و تعارف و تعاون شايسته مقام انسانى را بازيابيد).

قرآن، حتى فلسفه اختلاف سطح زندگى طبقات مردم را توجيه و تفسير مى‌كند، تا به عنوان عامل تمايز وبرترى تبعيض مورد سوء استفاده قرار نگيرد.

(نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي اَلْحَياةِ اَلدُّنْيا وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ‌)(9) (ما بهره‌ها و روزى‌هاى مردم را در ميانشان توزيع كرديم و برخى را بر برخى ديگر رتبه و برترى بخشيديم، سرانجام برخى از آنان برخى ديگر را به مزدورى و استثمار (و يا به استهزاء) گرفتند. ولى موهبت ها و رحمت‌هاى پروردگارت بهتر از ثروتى است كه آنان گرد مى‌آورند).

و از سوى ديگر، تمايز جنسى را نيز مايه اختلاف در جنبه‌هاى انسانى نمى‌شمارد و كسانى را كه از خبر دختردار شدن، غبار غم بر سر مى افشاندند، مورد توبيخ قرار مى‌دهد:

(وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِما ضَرَبَ لِلرَّحْمنِ مَثَلاً ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ‌)(10) (وقتى يكى از آنان را به چيزى مژده دهند كه همانند آن را به خداوند بخشاينده نسبت داده‌اند، چهره‌اش سياه و شديدا خشمگين مى‌شود).

قرآن، در يك فرصت ديگر، آنجا كه مى‌خواهد ارزش‌هاى مادى و ظواهر دنيوى را در برابر زندگانى شرافتمندانه انسانى و حيات جاودانى ابدى ارزيابى كنند، يك‌بار ديگر اين حقيقت را اعلام مى‌دارد كه:

(وَ لَوْ لا أَنْ يَكُونَ اَلنّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَ مَعارِجَ عَلَيْها يَظْهَرُونَ‌)(11) (اگر نه اين بود كه همه مردم انسانند و يك امتند، ما براى كسانى كه خدا را كفر مى‌ورزند، بر خانه‌هايشان سقف نقره‌اى مى‌زديم و پله‌هايى از نقره قرار مى‌داديم كه از آنها بالا روند و خودنمايى كنند).

قرآن، به هيچ وجه اجازه نميدهد كه موضوع تفاوت استعدادهاى افراد و يا موقعيت‌هاى مختلف اجتماعى و يا ساير اختلاف‌هاى طبيعى ديگر، در جامعه انسانى به صورت دژها و مرزهايى درآيد و براساس اينگونه امتيازها، جامعه به گروه‌هاى مختلف تجزيه شود، و آنگاه اين دسته‌بندى‌ها و پراكندگى‌ها، مايه تمايز و تشخص و احيانا موجب ستمگريزها و بى‌عدالتى‌ها شود.

(إِنَّ اَلَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْ‌ءٍ‌)(12) (آنانكه در آيينشان تفرقه افكندند و گروه‌گروه شدند تو هرگز از آنان نيستى).

(وَ لا تَتَّبِعُوا اَلسُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ‌)(13) (از اين راه و آن راه پيروى نكنيد، مبادا در راه خدا دچار تفرقه و پراكندگى گرديد).