و خواسته تك‌تك آحاد جامعه است كه گاه در شكل‌گيرى افكار همگانى، آراى همگانى، علايق همگانى، اراده همگانى، مصلحت همگانى، تمايلات و خواسته‌هاى همگانى هم ظهور مى‌كند.

منبع

فقه سياسى 128/9.

نظريه انقلاب اسلامى امام خمينى (ره)← امام خمينى (ره)

نظريه پذيرش دموكراسى

صرف‌نظر از چالش‌هاى برخى از متفكران مسلمان در اواخر سده نوزدهم در زمينه برخى از اصول دموكراسى، اصولا و رود انديشه دموكراسى به حوزه انديشه سياسى در جهان اسلام از اوايل سده بيستم آغاز مى‌شود و شايد بتوان سال (1920) را به عنوان بهار آشنايى متفكران مسلمان با دموكراسى ياد كرد كه يكباره درهاى شرق اسلامى به روى دوره طلايى غرب گشوده شد و در اين رويارويى نابرابر جمعى از متفكران جهان اسلام به موج جديد پيوستند و غرب را مترقى و خود را عقب‌مانده ديدند و راه پيوستن به كاروان تمدن را در پيروى از غرب در راه و رسم دموكراسى يافتند.

بى شك نفوذ انديشه سياسى غرب در قالب دموكراسى در جهان اسلام و گرويدن متفكرانى چون طنطاوى (پيشتاز فرهنگ مآبى در مصر) و احمد شوقى در كتاب الحرية السياسية فى الاسلام و محمود عقاد در كتاب الديمقراطيه فى الاسلام و احمد لطفى، سلامه موسى، طه حسين، على عبد الرزاق، سر احمدخان، مصطفى كمال و نيز غرب‌گرايى در سرزمين‌هاى غير عربى و به دور از قلمروى عثمانى مانند ايران، پاكستان و اندونزى، نتيجه فعل و انفعال يك سلسله علل و عواملى بوده كه آگاهانه و يا نا آگاهانه اينان را به سوى الگوگيرى از غرب در انديشه سياسى دموكراسى كشانيده است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منبع

فقه سياسى 131/10-129.

نظريه تأمين اجتماعى← تأمين اجتماعى

نظريه تعديل← قوه تعديل كننده

نظريه سياسى

مراد از نظريه سياسى(Political Theory)، توضيح نحوه عمل يا عملكرد حكومت‌ها نيست، بلكه تفكّر منتظم درباره غرض و غايت حكومت است. نظريه سياسى مؤكدا غير تحليل زبانى، و در واقع صورتى از فلسفه عملى است. اين فلسفه از آن رو عملى است كه با حكومت مربوط است. ميان نظريه سياسى و فلسفه سياسى تمايزى وجود ندارد و اغلب آن را هم معنا مى‌دانند. (1) ولى مى توان به دو تفاوت عمده ميان نظريه سياسى و فلسفه سياسى اشاره كرد: نخست اينكه، فيلسوفان سياسى قبل از دست زدن به تشريح نتايج و تأثيرات ديدگاه خود بر زندگى سياسى، مفاهيم خاصى از طبيعت انسانى ارائه داده و از آن دفاع كرده‌اند؛ ولى نظريه سياسى ممكن است كمتر بلندپروازانه باشد و به تشريح اين نكته بپردازد كه در صورت ارائه فرضياتى درباره طبيعت انسانى، چه در پى خواهد آمد. و دوم آنكه، از آنجا كه نظريه سياسى التقاطى است، بر آثار نه تنها فيلسوفان بلكه وكلا و محققان علوم اجتماعى و علوم سياسى هم تكيه مى‌كند.

بلند پروازى هاى نظريه سياسى، تبيين قلمروى سياسى، و تشريح مشكل عمده در عمل سياسى و روشن كردن ارزش‌هايى است كه انگيزه اقدام سياسى هستند يا تحت تأثير آن قرار مى‌گيرند. (2)