كه هرگاه كفار براى حمله به مسلمانان و تجاوز به كشور اسلامى و استيلا بر آن و يا تنها به دليل كشتار بيشتر مسلمين عده‌اى از اسراى مسلمانان را سير قرار داده و عمليات نظامى را زير پوشش آنها انجام دهند؛ اگر راه ديگرى براى مقابله و دفع تهاجم آنها نباشد جائز است مسلمانان براى دفع ضرر و مفسده اقوى و منكر اهم كه در شرف وقوع است، ناگزير از كشته شدن آن عده از اسراى مسلمين كه در دفع تهاجم كشته مى‌شوند صرف‌نظر كنند و به واجب اهم بپردازند؛ حال‌آنكه اصل دفاع به منظور حفظ جان و مال و شرف مسلمانان بوده است.

امام صادق (ع) فرمود: «و لا تمسك عنهم لهؤلاء» (2)؛ به خاطر جان تعداد كمى از كسانى كه قتلشان جايز نيست، كفار مهاجم به حال خود رها نميشوند كه فاجعه بزرگتر و مفسده بيشترى را به بار آورند. (3)

منابع

1 - جواهر الكلام 70/21-69؛ 2 - وسائل الشيعه 11 / باب 16، حديث 2؛ 3 - فقه سياسى 7 /.

نفى سلطه← نفى سبيل

نفى سلطه‌گرى

اصل نفى سلطه بيگانه بر مسلمان در قالب يك قاعده فقهى و حقوقى در فقه سياسى اسلام به تبع آيه‌اى - (1) صريح در قرآن، بر همه روابط جهان اسلام با جهان خارج و بيگانه از اسلام حاكم است و بر اساس اين قاعده هرنوع رابطه سياسى، اقتصادى، فرهنگى و نظامى بين كه به كليت اين اصل خدشه وارد آورد از درجه اعتبار ساقط و غير قابل اجرا است.

روابط غرب با جهان اسلام از آغاز سياست‌هاى استعمارى غرب به ويژه با پيدايش اقطاب استكبارى، سلطه جويانه و بر محور سلطه‌طلبى بوده است و اين سياست كه هنوز هم توسط غرب دنبال مى‌شود وقتى با اصل اسلامى نفى سلطه، سنجيده و در برابر آن اتخاذ سياستى متقابل انجام شود، چيزى جز غرب ستيزى نخواهد بود. بنابراين در حقيقت سياست غرب ستيزى بازتاب عملى وفادارى به اصل نفى سلطه است كه از زيربنايى ترين اصول اسلام در انديشه سياسى محسوب مى‌شود. (2)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منابع

1 - نساء / 141؛ 2 - فقه سياسى 239/10-238.

نقاب مبارزه با تروريسم

نظام جديد استكبارى در مبارزه با كشورهاى استقلال طلب كه بيرون از مجموعه اقمارى وابسته به غرب پايبند به حاكميت و استقلال خود هستند، سال‌ها زير پوشش حمايت از حقوق بشر فشارهاى بين المللى سختى را بر آنها تحميل كرد و از حقوق بشر به عنوان حربه برنده سياسى بر عليه كشورهايى كه يوغ اسارت غرب را نميپذيرفتند و به ويژه تن به اسارت آمريكا نميدادند، استفاده كرد. اما از يك‌سو برملا شدن موضع دولت‌هاى بزرگ حامى حقوق بشر در قبال مسائل مختلف حقوق بشر از جمله حقوق سياهان و اقليت‌هاى مذهبى به تدريج اين حربه به صورت دولبه، سياست‌هاى داخلى اين حاميان حقوق بشر را مورد تهديد قرار داد و از سوى ديگر امتناع آمريكا از پيوستن به اقدامات جديد سازمان ملل در زمينه مسائل حقوق و سلامت محيط زيست و رفتار دوگانه اين كشور با كشورهاى ناقض حقوق بشر به ويژه موضع‌گيرى اين كشور در برابر اساسنامه ديوان كيفرى بين المللى و به رسميت نشناختن دادگاه كيفرى بين المللى و اصرار بر معاف بودن ژنرال‌هاى آمريكايى از محاكمه در