اين معجزات به منظور تثبيت پايه هاى امامت و تحكيم عقايد افراد صورت مى گرفت؛ زيرا صدور معجزه و عمل «خارق‌العادَة» از فردى كه ادعاى امامت مى كند از نشانه هاى امامت و جانشينى او از رسول خدا (ص) به شمار مى رفت. در درسهاى گذشته به برخى از آنها اشاره شده است.

اينك چند نمونه:

«عُمارَةِ بن زيد» مى گويد:

از محمدبن على عليه السلام پرسيدم: اى فرزند رسول خدا! نشانه امام چيست؟

فرمود اين است كه توانايى اين كار را داشته باشد: سپس دستش را بر روى سنگى نهاد، به گونه‌اى كه آثار انگشتانش در سنگ پيدا شد. و ديدم كه آن حضرت آهن را بدون آن كه گداخته باشد كشيد و با انگشترش بر سنگ مهر زد.! [1]

«ابوهاشم» مى‌گويد:

شخصى خدمت امام جواد (ع) رسيد و گفت: اى فرزند رسول خدا (ص) پدرم از دنيا رفته، و من نمى‌دانم پولهايش را كجا گذاشته است. من شخصى عيالوار و نيازمند به آن پولها هستم و از دوستان شمايم.

امام (ع) فرمود: پس از نماز عشاء بر محمد و آل او درود فرست و بخواب؛ پدرت در خواب جاى پول را به تو خواهد گفت.

آن مرد طبق دستور امام عمل كرد. پدرش در خواب پولها را به او نشان داد و گفت: خدمت فرزند رسول خدا (ص) برو و بگو كه من تو را راهنمايى كرده‌ام. او پس از آن كه پولها را برداشت نزد امام (ع) رفت و جريان را تعريف كرد و گفت: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى‌ اكْرَمَكَ وَ اصْطَفاكَ» (حمد و سپاس خداوندى را كه به تو كرامت بخشيد و به امامت برگزيد). [2]

[1] - دلائل الامامه، ص 211

[2] - بحار الانوار، ج 50، ص 42