لطیف ترین اشعار را بسرایند. در تالارهای کاخ های بغداد، تارها همگام با رقص زیبارویان دلربا و همراه با آوازهای غمگنانه به ترنم درمی آمدند. تاریخ بغداد بسیار مفصل و طولانی است. ابتدای این تاریخ، زیبا و شیرین بود; ولی اواخر آن به خاطر مصایب و ناملایماتی که از سوی مغول بر بغداد رفت، تلخ و گریه آور است. امروزه، بغداد پایتخت جمهوری عراق است.

بقدورة: شهری است در مغرب دور و در کنار نهر سبو (Sebou). جنگ میان اعراب و بربرها در سال 123 ق که به کشته شدن حاکم افریقا کلثوم بن عیاضی منجر شد، در این شهر روی داد.

بقیع: آرام گاه اهالی مدینه است که بقیع الغرقد نیز خوانده می شود. این محل در داخل مدینه و نزدیک مسجد النبی(صلی الله علیه وآله وسلم) قرار دارد و بزرگان صحابه و تابعین در آن مدفونند.

بلاط الشهداء: دشتی میان دو شهر تور و پواتیه، در شمال غربی فرانسه و در نزدیکی رود لوار واقع است. در این دشت و در سال 114 ق 732 م جنگ مشهور میان مسلمانان به فرماندهی عبدالرحمان غافقی و فرانسویان به فرماندهی شارل مارتل رخ داد. بلاط بمعنی راه هموار است. این مکان جاده سنگ فرش شده رومی بوده که به خاطر جنگی که در آن جا روی داده بود آن را بلاط الشهداء جاده شهدا خواندند.

بلاساغون: شهری بزرگ در منطقه مرزی ترکستان که آن سوی رود سیحون و نزدیک شهر کاشغر قرار دارد. این شهر طی قرن های چهارم و پنجم هجری، پایگاه امرای ترکستان بود. امروزه بسختی می توان موضع دقیق آن را تعیین کرد. علمای زیادی به این شهر منسوبند که از جمله آنها ابوعبدالله محمد بن موسی بلاساغونی، فقیه حنفی را می توان نام برد که به تعصبش در مذهب حنفی شهرت دارد. او در سال 506 هجری در دمشق درگذشت.

بلخ: شهری بلند آوازه و از شهرهای عمده خراسان است. پس از مرگ اسکندر کبیر مدت زمانی سلطه سلوکیان را پذیرفت و سپس باخارج شدن از زیر سلطه آنان ضمیمه ایران شد. این شهر مرکز فرهنگ یونانی بود و بازاری تجارتی پرتحرک و فعال به شمار می آمد. بلخ، در سمت جنوبی رود جیحون قرار داشت وا مروزه جزیی از افغانستان است. حافظ ابوبکر عبدالله بن جیّاش بلخی، حسن بن شجاع ابوعلی بلخی محدث، ابواسحاق ابراهیم بن یوسف باهلی بلخی و جلال الدین رومی، زاهد صوفی، و نیز دانشمندانی دیگر به این شهر منسوبند.

بلد الولید (والادولید = Valladolid): شهری در کنار رود دویره و واقع در شمال قشتاله (کاستیل).

بلقاء: نامی است که اعراب بر منطقه جنوبی حکومت شرق اردن نهادند.

بلنجر: شهری است در حاشیه دریای خزر و در شمال باب الابواب، (دربند) و در منتهی الیه قفقاز.

والنسیا (بلنسیه = Valencia): شهری است در کناره شرقی دریای مدیترانه و در دهانه نهر الابیض (Guadalaviar) که از مراکز تمدن اسلامی در اندلس به شمار می آید. در سال 487 ق اسپانیایی ها به فرماندهی کمپیادور بر آن استیلا یافته، ولی در سال 495 ق مرابطون این شهر را از اسپانیایی ها بازپس گرفتند. اسپانیایی ها هنگام ترک شهر آن را به آتش کشیدند. برای دومین بار اسپانیایی ها در سال 630 ق 1238 م به فرماندهی ژاک اول، پادشاه اراگون، شهر والنسیا را تصرف کردند. پس از این تصرف، شهر والنسیا برای همیشه از دست مسلمانان خارج شد. اکثر ساکنان والنسیا هنگام ترک آن به نوحه سرایی پرداختند. پاره ای به صورت نظم و پاره ای به نثر به رثای این شهر نشستند. از جمله این گفته ها، شعری است که شاعر، ابواسحاق ابراهیم بن ابی فتح بن خفاجه سروده است:

ـ ای شهر من، دشمن در حق تو فساد و تباهی کرد و زیبایی های تو را با آتش و ویرانی نابود کرد.

ـ هرگاه کسی به ساحت تو نظر اندازد ، از گردش روزگار سخت عبرت خواهد گرفت.

ـ من، بهترین ها از بزرگان شهر را فراخواندم; اما دریغ که تو دیگر آن شهر و دیار (آبادی) پیشین نبودی تا (پاسخ گویی بیابم).

شمار بسیاری از علما از جمله جعفر بن عبدالله بن جحاف، آخرین قاضی والنسیا، که پس از استیلای کمپیادور در سال 487 ق / 1094 م به دست او سوزانده شد، عبدالله بن حیّان اروشی محدث ـ متوفی به سال 487 ق ـ و ابوالحسن محمد بن احمد بن جبیر کنانی، ادیب، فقیه، محدث و جهانگرد که سفرنامه خود را تحت عنوان رحلة ابن جبیر تدوین کرد و در سال 614 ق در اسکندریه در گذشت، از منسوبین به این شهرند.

بلوچستان: منطقه ای کوهستانی میان ایران و پاکستان که به دو بخش ایرانی و پاکستانی تقسیم شده است. این منطقه در گذشته مکران خوانده می شد.

بلیار (Baleares): ر . ک: جزایر بلیار.

بنبلونه (پامپلونه = Pampelona): مرکز پادشاهی ناوارا (Navara) در اسپانیا که برگذرگاه کوهستانی (پیرینه)، که به جنوب فرانسه منتهی می شود، مشرف است. ساکنان این منطقه به نام باسک شناخته می شوند. با توجه به موقعیت استراتژیک این بخش، حاکمان اندلس بر آن شدند تا با پادشاهان این سامان هم پیمان شده، با دختران آنها ازدواج کنند. اعراب، بنبلونه را فتح کردند; ولی تنها چند دهه در آن ماندگار شدند.