سوریه: سرزمینی است که عرب ها آن را به نام شام می شناختند و در عهد رومیان آن را سوریه می نامیدند، همان طور که پس از جنگ جهانی اول بر بخشی از شام که امروزه از آن، به جمهوری عربی سوریه نام می برند، اطلاق گردید.

سوس (شوش): نام شهری در اهواز که پایتخت زمستانی شاهان ایران و نیز پیش از آنان، پایتخت شاهان عیلامی بوده است. آشور پانیپال، پادشاه آشوریان، در سال 640 قبل از میلاد آن را ویران کرد. در ماوراء النهر شهری به همین نام وجود دارد; ولی شهری که به این نام شهرت دارد همان شوش دور در جنوب مغرب می باشد. که هم نام شهر و هم نام منطقه ای است که صحرای شوش در آن قرار گرفته است و به شهر اغادیر در حاشیه اقیانوس اطلس منتهی می شود.

سوسه: از شهرهای معروف تونس که بر ساحل شرقی قیروان قرار دارد.

سوق الاهواز: از شهرهای منطقه اهواز، که بیشتر به نام خوز معروف است و رودهای زیادی از میان این شهر می گذرند. ازجمله آنها رودخانه بزرگی است که از شهر شوشتر گذشته و به طرف این شهر می آید.

السویس (سوئز): از شهرهای مصر که در خلیجی به همین نام، در کنار دریای سرخ قرار دارد. و بندری مصری بر کناره دریای سرخ می باشد. این شهر سابقاً قلزم نام داشت و بر همین اساس، دریای سرخ را نیز دریای قلزم می خواندند. نام کانال سوئز که دریای مدیترانه و دریای سرخ را به هم پیوند می دهد برگرفته از نام این شهر است. حفر این کانال در سال 1869 م به پایان رسید.

سباستوپول: ر.ک: سبسیطة.

سیحون: ر.ک: نهر سیحون.

سیدونیا (Sidonia): شهر و منطقه ای در اندلس که در مآخذ و منابع عربی از آن با نام شذونه یاد می شود. این شهر در جنوبی ترین منطقه اسپانیا، بین جبل الطارق و شهر قادس قرار گرفته است. در سال 92 ق در این شهر جنگی سرنوشت ساز میان طارق بن زیاد و رودریک پادشاه قوط (گتها) روی داد که به پیروزی طارق بن زیاد انجامید. از جمله دانشمندانِ منسوب به این شهر می توان از محدث و قاضی خلف بن حامدنانی شذونی نام برد.

سیراف: شهری پراهمیت کنار ساحل شرقی خلیج فارس که در سده سوم وچهارم هجری از مشهورترین شهرهای بازرگانی جهان به شمار می رفت. علمای زیادی از این شهر برخاستند که از جمله آنان، عالم نحوی ابوسعید سیرافی است.

سیلان: جزیره ای است که امروزه در جنوب شرقی هند قرار دارد و به نام سیریلانکا مشهور است. اعراب، در گذشته آن را سرندیب می خواندند.

سیواس: ر.ک: سبسطیة.

سیوة: منطقه ای مشهور که در شمال صحرای غربی مصر واقع شده است.

سهرورد: شهری است در نزدیکی همدان که عده ای از علما از جمله: ابواسحاق ابراهیم بن شهاب سهروردی فقیهِ صوفیان بدان منسوبند.

ش

چاچ (شاش): نام منطقه ای در ماوراء النهر (ترکستان) که بر کناره راست رود سیر دریا (سیحون) امتداد یافته است. امروزه با نام تاشکند شناخته شده و جزئی از جمهوری ازبکستان است و پایتختش به این نام نامیده می شود. دانشمندان زیادی به این شهر منسوب می باشند که از جمله آنان می توان از ابوبکر علی قفّال شاشی متوفی به سال 336 ق، محدث ابوالحسن علی بن حاجب شاشی متوفای سال 314 ق و ابوسعید بن کلیب شاشی، مؤلف المسند الکبیر یاد کرد.

شاطبة (Jativa): شهری با اهمیت که در شرق اندلس و جنوب شهر بلنسیه و غرب شهر دانیه قرارگرفته است. این شهر در دوران اسلامی در صنعت کاغذسازی مشهور بود و از نظر موقعیت جغرافیایی از بزرگ ترین دژهای اندلس به شمار می رفت که تا به امروز، آثار آن باقی است. علمای زیادی از این شهر برخاسته اند که از آن جمله اند: ابواسحاق شاطبی ـ صاحب کتاب الموافقات فی الاصول ـ ، ابومحمد قاسم بن خلف رعینی معروف به ابن فیّوره، ـ در زبان اسپانیایی فیوره به معنای آهنین ـ و منسوب به ذورعین ـ یکی از پادشاهان یمن است ـ ، که در زمان خویش بزرگ قرّاء بود و قصیده ای با نام حرز الامانی و وجه التهانی در انواع قراءات در 1173 بیت سرود و در سال 590 ق درگذشت. ابوعبدالله محمد بن سلیمان معافری شاطبی معروف به ابن ابی الربیع از اولیا بود که علم و عمل، و زهد و ورع را با هم داشت، نیز از این شهر برخاست. او به اسکندریه کوچید و همان جا در سال 672 ق درگذشت.

شام: سرزمینی است که بر ساحل غربی دریای مدیترانه، از شرق تا رود فرات و از شمال تا ترکیه واز جنوب تا مرزهای مصر و جزیرة العرب امتداد یافته است. و امروزه شام، سوریه، لبنان و فلسطین را شامل می شود.

شذونه: ر.ک: سیدونیا.

شریش (Jerez): شهری در کنار مصبّ رود وادی الکبیر در دریای مدیترانه. از علمای این شهر نیز می توان از جمال الدین ابوبکر محمد الوائلی شریشی، مفسر قرآن، و ابوالعباس احمد بن عبدالمؤمن قیسی ریشی، صاحب کتاب شرح مقامات حریری نام برد.