والدين خود و ديگر بزرگسالان، مورد انوع آزارهاي جسمي و چه بسا سوءاستفاده جنسي قرار مي‌گيرند و چون قادر به دفاع از خود نيستند، همواره حقوق مسلّم آنان در برخورداري از امنيت، رفاه، آموزش رايگان، تربيت ديني و بسياري از موارد ديگر به راحتي ناديده گرفته مي‌شود.

به گفته بعضي از محقّقين، در سال‌هاي پيش، ارتباط اطفال با مواد مخدّر موضوع مهمي محسوب نمي‌شد، هم‌چنان‌که اين موضوع در کنوانسيون‌ها و اعلاميه‌هاي آن زمان منعکس نشده بود، امّا امروزه نرخ بالاي استفاده غير مجاز از مواد مخدّر توسط اطفال، زنگ خطر جهاني است که از يک سو، تربيت و بالندگي اطفال و هم‌چنين رفاه و سعادت آنان را به مخاطره مي‌افکند، و از سوي ديگر، اقتصاد ملّي و نظم اجتماعي را تهديد مي‌کند.[1]

متأسفانه در جوامع امروزي به علّت سقوط اخلاق، به‌ويژه در جوامعي که داراي پيشرفت صنعتي مي‌باشند با استفاده از ناتواني، ضعف، بي اطلاعي، و گاهي نياز اطفال، گروهي از آنان را به جرائم جنسي وادار ساخته‌اند و عده‌اي فاسد، خواسته‌ها و لذّت‌هاي کثيف خود را با بهره‌کشي جنسي از اطفال، برآورده مي‌سازند و موجب هتک حرمت فردي و اجتماعي آن‌ها مي‌شوند. اگر چه دستيابي به آمار دقيق در اين زمينه دشوار است، زيرا سوءاستفاده از کودکان اقدامي مخفيانه است که در آن، کودکان اغلب از طريق شبکه‌هاي زير زميني قاچاقچيان، ردّ و بدل مي‌شوند، با اين وجود تخمين زده مي‌شود که تقريباً يک ميليون کودک که غالباً دخترند، هر سال به اين تجارت چند ميليارد دلاري کشانده مي‌شوند.[2]

کوتاه سخن اين‌که، در عصر حاضر در سرتاسر جهان، ميليونها کودک بر اثر عواملي چون فقر، بيماري، جنگ، خشونت، تبعيض نژادي، استثمار، بي سوادي، عدم احساس مسئوليت و غفلت والدين نسبت به تربيت صحيح اخلاقي، ديني و اسلامي آنها، از حقوق مختلف و مسلّم خويش محروم مانده‌اند.

[1] . بزه ديدگي اطفال در حقوق ايران: 110.

[2] . بزه ديدگي اطفال در حقوق ايران: 202.