ثانياً: پدر به عنوان مظهر دانايي و اقتدار، از نظر کودک بايد خود الگوي برتر و معرّف رفتاري باشد که کودک را بدان راهنمايي مي‌کند.

ثالثاً: پدر بايد با مراقبت و نظارت پيگير، زمينه تکرار و تمرين مصاديق ارزشمند اخلاقي را فراهم آورد و آن‌ها را در روح و روان کودک تقويت و نهادينه نمايد.

هم‌چنين در سنين بالاتر با تبيين درستي و نادرستي کارها، زمينه مناسبي را براي انجام مصاديق اخلاق اجتماعي توسط نوجوان فراهم آورد.

در اين‌جا نمونه‌هايي از تعاليم و آداب اسلامي در ارتباط با وظيفه والدين در خصوص تربيت اجتماعي فرزندان اشاره مي‌کنيم:

الف: ادب معاشرت با مردم

يکي از مهم‌ترين آداب اجتماعي که در زمره حقوق مسلمانان نسبت به يکديگر محسوب مي‌گردد، حسن معاشرت با مردم و احترام به آنهاست.

خداوند متعال خطاب به رسول اکرم(صلي الله عليه وآله) مي‌فرمايد: به بندگانم بگو به بهترين وجه سخن بگويند. (وَ قُل لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحسَنُ).[1] کلمه «عِبادِي» اشاره به مؤمنين است و «أحسَنُ» بهترين از نظر طرز بيان و بهترين از جهت توأم بودن با فضائل اخلاقي و روش‌هاي انساني است.

بسياري از مظاهر احترام به ديگران و برخورد سالم با آن‌ها در روايت معصومين(عليهم السلام)، خطاب به فرزندانشان مورد تأکيد قرار گرفته است. اميرالمؤمنين(عليه السلام)، ضمن وصيت خود به امام حسن(عليه السلام) مي‌فرمايد: با مردم به نيکويي سخن بگوييد، همان‌گونه که خداوند شما را بدان امر کرده است. «قُولُوا لِلنَّاسِ حُسنًا کَمَا أَمَرَکُمُ اللهُ».[2]

هم‌چنين در پرهيز از استهزاء و تحقير ديگران به آن حضرت فرموده است: فرزندم، هيچ‌گاه در برخوردهايت کسي را تحقير مکن، زيرا يا بزرگتر از توست که بايد به جاي

[1] . سوره اسراء53:17.

[2] . تحف العقول، 199.