حدّ بالايي کاهش دهد. بدان جهت سزاوار است والدين، در برخوردها، معاشرت‌ها، شرکت در مجالس و ميهماني‌ها, و به طور کلّي با پيگيري و جديت تمام، کودکان را به رعايت اين خوي پسنديده تشويق و عادت دهند.

ب: ادب سلام

سلام دادن به ديگران، از آداب شيرين معاشرت و مکمّل آنست. قرآن کريم مي‌فرمايد: ‌اي کساني که ايمان آورده ايد، در خانه ديگران وارد نشويد تا اين‌که اجازه بگيريد و بر اهل آن خانه سلام کنيد، [و به اين ترتيب ورود خود را پيش‌تر به اطلاع آن‌ها برسانيد و موافقت آن‌ها را جلب نماييد] اين براي شما بهتر است.[1]

در اين ميان، سلام دادن به کودکان، نشانه تواضع و بزرگي و نرم خويي و سبب ارج نهادن به شخصيت آن‌ها و خُلق وخوي پيامبرانه و سنّت خوب محمّدي(صلي الله عليه وآله) است، تا به آن عادت کنند و با سلام به ديگران، احترام گذارند. پيامبر اکرم(صلي الله عليه وآله) تا زنده بود اين سنّت نيکو را رها نکرد و پيوسته به بزرگ و کوچک سلام مي‌کرد و رعايت آن‌را مي‌طلبيد و مي‌فرمود، من به کودکان سلام مي‌کنم تا بعد از من در بين مسلمانان سنّت شود، «خَمسٌ لا أَدعُهُنَّ حَتّي المَمَاتِ... وَ التَّسلِيمُ عَلَي الصِّبيَانِ لِيکُونَ ذَلِکَ سُنَّةً مِن بَعدِي».[2]

هم‌چنين فرموده است: در بهشت خانه‌هايي است که ظاهر آن از درون پيداست، اجازه ورود در آن‌را به کساني مي‌دهند که نيکو سخن بگويند و نيکو غذا بخورند، و به هر کس که مي‌رسند، بلند سلام بدهند و در وقتي که چشم مردم را خواب برده است، نماز بخوانند[3]. (مقصود نافله شب است).

هم‌چنين جناب لقمان(عليه السلام) نيز به فرزندش فرموده است: قبل از آن‌که با مردم سخن آغاز کني، در سلام کردن و مصافحه نمودن پيشقدم شو. «يا بُنَيَّ إِبدَءِ النَّاسَ بِالسَّلامِ وَ المُصافِحَةِ قَبلَ الکَلامِ».[4]

[1] . سوره نور 27:24.

[2] . علل الشرائع157:1، باب108، ح1، وسائل الشيعة 62:12، باب35 من ابواب احکام العشرة، ح1.

[3] . وسائل الشيعة 60:12، باب34 من ابواب احکام العشرة، ح7.

[4] . مستدرک الوسائل8: 358، باب 31، استحباب الابتداء بالسلام، ح10.