درگذشته است.12 او دارای تألیفاتی چون کتاب الاهلیلجه، کتاب المزار13 و اصل بوده است.14

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 190 و 349.
[2] ــ اختیار معرفة الرجال 373، 415 و 432.
[3] ــ کامل الزیارات 180.
[4] ــ معجم رجال الحدیث 7/127.
[5] ــ الکافی 2/71.
[6] ــ جامع الرواة 1/308 و 309.
[7] ــ رجال النجاشی 1/361 خلاصة الاقوال 68 رجال ابن داود 452.
[8] ــ رجال الطوسی 349 اختیار معرفة الرجال 402 الارشاد 2/248.
[9] ــ الارشاد 2/247 و 248.
[10] ــ اختیار معرفة الرجال 402.
[11] ــ بحار الانوار 49/269.
[12] ــ رجال النجاشی 1/362.
[13] ــ همان.
[14] ــ الذریعه 2/149.*

دیگر منابع: تنقیح المقال 1/414 قاموس الرجال 4/258 نقد الرجال 129 معالم العلماء 48 الوجیزه 44 مستدرکات علم رجال الحدیث 3/367 رجال البرقی 32 و 47.

داود ـ صرمی (در عصر امام هادی(علیه السلام))

ابوسلیمان داود بن مافنه صرمی کوفی.

اهل کوفه و از موالی بنی صرمه و صحابی امام رضا1 و امام هادی(علیهما السلام)بود.2 صرمی از امام رضا و امام جواد(علیهما السلام)روایت نقل کرده و احمد بن محمد بن عیسی از وی روایت کرده است.3 مامقانی پس از استظهار به اینکه وی از رجال امامیه است، گفته که اگرچه شیخ طوسی بر او اعتماد کرده، نمی توان او را محدثی ثقه دانست.4 وی پرسش هایی از امام هادی(علیه السلام)نموده که با عنوان مسائل گردآوری شده و توسط احمد بن محمد روایت شده است.5 گفتنی است این شخص غیر از داود صرمی است که صحابی امام سجاد(علیه السلام)می باشد.6

پی نوشت ها

[1] ـ رجال ابن داود 146.
[2] ــ رجال الطوسی 415.
[3] ــ جامع الرواة 1/305.
[4] ــ تنقیح المقال 1/411 و 416.
[5] ــ رجال النجاشی 1/370.
[6] ــ معجم رجال الحدیث 7/136.*

دیگر منابع: الفهرست (طوسی) 68 معالم العلماء 48 رجال الطوسی 415 رجال البرقی 59 الوجیزه 44 اعیان الشیعه 6/374 و 383 جامع الرواة 1/309 قاموس الرجال 4/264 الذریعه 20/334.

داود ـ طایی (م 206 هـ )

ابوسلیمان داود بن محبّر بن قحذم طایی بصری ثقفی بکراوی.

او ایامی را در بغداد گذراند و از راویانی چون شعبه، مقاتل بن سلیمان و دیگران روایت نقل کرد و افرادی مانند محمد بن حسین برجلانی و حارث ابن ابی اسامه از او روایت نقل کردند. بیشتر رجال نویسان اهل سنت وی را ضعیف دانسته اند.1 ابن معین می گوید: داود در ابتدا ثقه بود، ولی بعداً تحت تأثیر افکار معتزله واقع شد و حدیث را کنار گذاشت و به عبادت پرداخت و در جمع صوفیان آبادان شرکت نمود و با فروش چیزهایی که با برگ خرما می ساخت، امرار معاش می کرد و در اواخر عمرش در بغداد از لغزش و اشتباه در نقل حدیث به دور نبود.2 او در سال 206 هـ در بغداد درگذشت. اثر منسوب به وی کتاب العقل است،3 اما عده ای می گویند که این اثر مربوط به میسرة بن عبدربه است که داود آن را به سرقت برده است.4

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 8/359 و 361.
[2] ــ تاریخ الاسلام 14/148 و 149.
[3] ــ الکامل فی ضعفاء الرجال 3/99 و 101.
[4] ــ تهذیب الکمال 8/447.*

دیگر منابع: الاعلام 2/334 الضعفاء الکبیر 2/35 تقریب التهذیب 1/234 المجروحین 1/291 میزان الاعتدال 2/20 المؤتلف و المختلف (دارقطنی) 4/2012 الجرح و التعدیل 3/424 معجم المؤلفین 4/141 هدیة العارفین 1/358 خلاصة تهذیب تهذیب الکمال 3/200.

داود ـ ظاهری (202 ـ 270 هـ )

ابوسلیمان داود بن علی بن داود بن خلف ظاهری اصفهانی بغدادی کوفی.

اصل وی از اصفهان، ولادتش در سال 202 هـ در کوفه و رشد و تربیتش در بغداد بود،1 گرچه در سال ولادتش اختلاف است.2 او از افرادی چون: سلیمان بن حرب، عمرو بن مرزوق و قعنبی دانش فرا گرفت و به نیشابور مسافرت کرد و از اسحاق بن راهویه حدیث، فقه و تفسیر فرا گرفت و افرادی مانند زکریا بن یحیی ساجی، یوسف بن مهران داودی و عباس بن احمد بن مذکر از وی روایت کرده اند. او امام و پیشوا و مؤسس مذهب ظاهریه است3 و به خلق و حدوث قرآن معتقد بود و به همین جهت استادش اسحاق بن راهویه که از دیدگاه وی آگاه شد، او را مورد حمله و ضرب قرار داد4 و چون به احمد حنبل از نیشابور نامه نوشتند که وی چنین دیدگاهی دارد، از پذیرفتن وی به خانه خود امتناع ورزید. وقتی هم به او گفتند که وی از دیدگاه خویش عدول کرده، نپذیرفت و گفت: محمد بن یحیی که به من نامه نوشته، از وی راستگوتر است.5