المعارف الشیعیة العامه 9/318 قاموس الرجال 4/51 تنقیح المقال 1/410 منهج المقال 135 مجمع الرجال 2/283 اختیار معرفة الرجال 170، 228 و 368 اعیان الشیعه 6/372 نقد الرجال 2/128.

داود ـ قرشی (قرن دوم یا سوم هجری)

ابوسلیمان داود بن سلیمان قرشی.

این فرد با این شناسه چندان شناخته شده نیست و همه آگاهی ما از گفته نجاشی است که او را از دانشمندان شیعه و دارای کتابی دانسته است که پسرش سلیمان راوی آن است.1 علامه آقابزرگ تهرانی این اثر را کتاب الحدیث نامیده است.2 نجاشی از فرد دیگری با نام ابوسلیمان داود بن سلیمان حمّار کوفی از اصحاب امام صادق(علیه السلام) یاد کرده3 که برخی از رجالیون متاخر این دو فرد را یکی می دانند و معتقدند لقب قرشی بیانگر نسب او نیست، بلکه نشانگر هم پیمانی او است.4

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 1/363.
[2] ــ الذریعه 6/330.
[3] ــ رجال النجاشی 1/368.
[4] ــ تهذیب المقال 5/498ـ 500.*

دیگر منابع: رجال ابن داود 145 جامع الرواة 304 تنقیح المقال 1/411 قاموس الرجال 4/245 مجمع الرجال 2/285 هدایة المحدثین 199 معجم رجال الحدیث7/110.

داود ـ قزوینی (زنده در 266 هـ )

ابواحمد داود بن سلیمان بن جعفر قزوینی.

صحابی امام کاظم1 و امام رضا(علیهما السلام) بود2 و از امام رضا(علیه السلام)روایت نقل کرده است.3 برخی از معاصران وی را با فردی به نام سلیمان بن وهب بن احمد ثغری فرّاء متحد دانسته و نوشته اند: راویانی مانند علی بن محمد بن عبدالله قزوینی، ابراهیم بن هاشم و دیگران از او روایت نقل کرده اند.4 شیخ مفید نام وی را در زمره اصحاب خاص امام کاظم(علیه السلام) ذکر کرده و او را فردی ثقه، اهل ورع، عالم و فقیه خوانده و از جمله کسانی برشمرده که نصّ بر امامت امام رضا(علیه السلام) را از امام کاظم(علیه السلام)نقل کرده است.5

اثر او کتاب الحدیث نام دارد که حاوی مجموعه ای از احادیث است که از امام رضا(علیه السلام)روایت کرده است.6 وی تا سال 266 هـ زنده بوده است.7

پی نوشت ها

[1] ـ نقد الرجال 128.
[2] ــ رجال ابن داود 144.
[3] ــ رجال النجاشی 1/370.
[4] ــ الجامع فی الرجال 1/744.
[5] ــ الارشاد 2/248.
[6] ــ الذریعه 6/330.
[7] ــ الجامع فی الرجال 1/744.*

دیگر منابع: قاموس الرجال 4/244 مستدرکات علم رجال الحدیث 3/356 معجم رجال الحدیث 7/109 هدایة المحدثین 199 دائرة المعارف الشیعیة العامه 9/319 اعیان الشیعه 6/372 مجمع الرجال 2/284.

داود ـ قشیری (م 139 هـ )

ابوبکر داود بن دینار بن عذافر قشیری سرخسی بصری، ابن ابی هند.

اصالتاً اهل سرخس بود،1 اما در مرو زاده شد و در بصره زندگی کرد.2 وی از اصحاب امام باقر(علیه السلام)می باشد3 و از افرادی چون محمد بن سیرین و عکرمه روایت نقل کرده است و کسانی چون شعبه و ثوری از او روایت دارند. ابن ابی هند فردی فقیه،4 محدث،5 حافظ و از بزرگان بصره6 و از تابعین در بصره بود و در زمان حسن بصری در این شهر فتوا می داد.7 برخی از رجال شناسان ایشان را از راویان شیعه مذهب،8 و بعضی از اهل سنت دانسته اند.9 اثر داود، تفسیر قرآن می باشد.10 او سرانجام در سال 139 هـ در راه مکه11 درگذشت.

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 134.
[2] ــ تاریخ الاسلام 8/413.
[3] ــ رجال الطوسی 134.
[4] ــ تاریخ الاسلام 8/412.
[5] ــ لغت نامه دهخدا 6/9152.
[6] ــ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال 3/204.
[7] ــ اعیان الشیعه 6/370.
[8] ــ تنقیح المقال 1/406.
[9] ــ دائرة المعارف الشیعیة العامه 9/314.
[10] ــ الذریعه 4/240.
[11] ــ رجال الطوسی 134.*

دیگر منابع: جامع الرواة 1/301 معجم رجال الحدیث 7/91 التاریخ الکبیر 3/231 الجرح و التعدیل 3/411.

داود ـ کاتب (م 291 هـ )

ابومحمد داود بن جرّاح بن مهاجر حسنبس بن صبار بخت بن شهریار کاتب.

داود جد علی بن عیسی، وزیر مقتدر عباسی (خلافت 295 ـ 320 هـ )، و دارای تبار ایرانی و منسوب به ناحیه ای به نام دیرقنّی، نزدیک بغداد و از بزرگان کتّاب بود.1 وی در زمان خلافت متوکل (232 ـ 247 هـ ) ریاست دیوان زمام را به عهده داشت.2 همچنین در