پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ التراث العربی 2/4/94.
[2] ــ الاغانی 10/49 و 20/159.
[3] ــ همان 16/403.
[4] ــ الفهرست (الندیم) 183.*

رزین ـ عروضی (م 247 هـ )

ابوزهیر رزین بن زندورد عروضی.

در بغداد زندگی می کرد و از موالی طیفور بن منصور حمیری و به نقلی از موالی بنی هاشم به شمار می آمد.1 ابوزهیر در بغداد علم نحو و عروض را نزد عبدالله بن هارون فرا گرفت و علاوه بر این علوم، از شعرای بغداد نیز بود که با عنان شاعره (جاریه ناطفی) گفت و گو و معارضاتی داشته است.2 وی در علم عروض مهارت داشت و از اوزان پیچیده ای در اشعارش استفاده کرده است. با دعبل خزائی شاعر نیز مراوده داشت و از اصحاب دعبل به شمار می آمد. او در سال 247 هـ از دنیا رفت.3 ابوزهیر دارای کتاب شعری بود که صد برگ داشته است.4

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 8/436.
[2] ــ همان و الاعلام 3/20.
[3] ــ معجم الأدباء 11/138 و 139.
[4] ــ الفهرست (الندیم) 187.*

دیگر منابع: الوافی بالوفیات 14/116 تاریخ التراث العربی 2/4/197 دائرة المعارف الشیعیة العامه 10/63.

رشید ـ جعفی (زنده در قرن سوم هجری)

رشید (رشد) بن زید جعفی کوفی.

اهل کوفه و فردی قلیل الحدیث، ولی مورد اعتماد بود.1 شیخ طوسی در الفهرست می نویسد: حمید بن ابراهیم کتاب وی را روایت کرده است2 و در رجال خویش او را در شمار کسانی که از امامان روایت نکرده اند، آورده و اضافه کرده که ابراهیم بن سلیمان نهمی از او روایت نموده است.3 از آنجا که نجاشی و شیخ طوسی به سند خودشان از حمید نینوائی (م 310 هـ ) و او از ابراهیم بن سلیمان، از رشید جعفی روایت کرده اند،4 می توان دریافت که رشید در قرن سوم می زیسته است.

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 1/384.
[2] ــ الفهرست (طوسی) 139.
[3] ــ رجال الطوسی 473.
[4] ــ الذریعه 6/332.*

دیگر منابع: خلاصة الاقوال 73 جامع الرواة 1/319 معالم العلماء 50 هدایة المحدثین 62 دائرة المعارف الشیعیة العامه 10/69 منتهی المقال 3/237 معجم رجال الحدیث 7/190 مستدرکات علم رجال الحدیث 3/399 رجال ابن داود 152.

رفاعه ـ نخّاس (در عصر امام کاظم(علیه السلام))

رفاعة بن موسی نخّاس اسدی کوفی.

از راویان شیعه و از اصحاب و یاران امام صادق1 و امام کاظم(علیهما السلام)2 بود و از این بزرگواران3 و افرادی مانند ابان بن تغلب، اسماعیل بن جابر و محمد بن مسلم روایت نمود.4 صالح بن خالد محاملی،5 ابن فضال، حسن بن محبوب و دیگران نیز از او بهره برده اند.6 رفاعه دارای راه و روشی نیکو و از راویان مورد اعتماد بود و روایاتش مورد قبول همه می باشد.7 برخی گفته اند که او ابتدا واقفی مذهب بود و سپس از این عقیده خود دست کشید.8 کتاب الفرائض9 و اصل از آثار اوست.10

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 194.
[2] ــ مستدرکات علم رجال الحدیث 3/404.
[3] ــ رجال النجاشی 1/379.
[4] ــ معجم رجال الحدیث 7/198.
[5] ــ رجال النجاشی 1/379.
[6] ــ جامع الرواة 1/320.
[7] ــ رجال النجاشی 1/379.
[8] ــ الغیبه 71.
[9] ــ رجال النجاشی 1/379.
[10] ــ معالم العلماء50.*

دیگر منابع: قاموس الرجال 4/135 اعیان الشیعه 7/32 تنقیح المقال 1/433 الجامع فی الرجال 1/779 دائرة المعارف الشیعیة العامه 10/91 مجمع الرجال 3/18 رجال البرقی 44 رجال ابن داود 153 خلاصة الاقوال 71 نقد الرجال 135 الفهرست (طوسی)71.

رفیع الدین ـ مرزبانی (قرن سوم هجری)

رفیع الدین مرزبانی شیرازی فارسی.

درباره وی اطلاعات چندانی در دست نیست و منابع، اخبار گوناگون و گاه متناقضی از او به دست داده اند. گفته شده که وی اهل شیراز1 و شاعری بلیغ و خوش سخن بود.2 برخی او را معاصر ابوسلیک گرگانی،3 از شعرای معاصر عمرو بن لیث صفاری (حکومت 265 ـ 287 هـ ) دانسته و بعضی هم عصر حنظله بادغیسی، حکیم و شاعر درگذشته 219 هـ ،4 و گروهی نامبرده را از سرایندگان سده چهارم،5 و جمعی وی را در زمره شاعران قرن ششم6 و از