داشته است، اما زنده بودنش پس از هجرت پیامبر(صلی الله علیه وآله)روشن نیست.

پی نوشت ها

[1] ـ خزانة الادب 1/476.
[2] ــ تاریخ التراث العربی 2/262.
[3] ــ تاریخ الادب العربی (بروکلمان) 1/84 .*

دیگر منابع: الاصابه 3/6 الاعلام 3/70 الشعر و الشعراء 413 سمط اللآلی 1/115 الاستیعاب 2/566 الوافی بالوفیات 15/77 لغت نامه دهخدا 28/139.

سالم بن عبدالرحمان (زنده در 125 هـ )

ابوالعلاء سالم بن عبدالرحمان (عبدالله).

از موالی1 و کاتب هشام بن عبدالملک خلیفه عباسی (خلافت 105 ـ 125) بود2 و در بازار ام حکیم دمشق معروف به علبیین سکونت داشت.3 او استاد عبدالحمید بن یحیی به شمار می رفت4 و افرادی چون عمرو بن کلیع5 و عبدالله بن جعفر از وی حدیث شنیده و وقایعی را نقل کرده اند.6 ایشان از فصحا و بلغای عصر هشام7 و مسئول دیوان رسائل و نامه های دربار وی8 و ولید بن یزید بود9 و بعضی از نامه های ارسطالیس به اسکندر را ترجمه، و آنهایی را که ترجمه شده بود اصلاح کرد. همچنین رساله های او در مجموعه ای گردآوری شده که شامل صد ورق است.10

پی نوشت ها

[1] ـ الطبقات الکبری 5/325.
[2] ــ الفهرست (الندیم) 131.
[3] ــ تاریخ مدینة دمشق 20/79.
[4] ــ الوافی بالوفیات 15/86 .
[5] ــ تاریخ الطبری 7/200.
[6] ــ الطبقات الکبری 5/325.
[7] ــ الفهرست (الندیم) 131.
[8] ــ تاریخ الطبری 7/215.
[9] ــ تاریخ مدینة دمشق 20/79. 10 ـ الفهرست (الندیم) 131.*

دیگر منابع: تهذیب تاریخ دمشق 6/57 لغت نامه دهخدا 8/11761.

سالم ـ حنّاط (در عصر امام صادق(علیه السلام))

ابوالفضل سالم حنّاط کوفی.

برخی نام او را «سلم» آورده اند،1 ولی به نظر می رسد هر دو یکی باشند که گاهی با «الف» و گاهی بدون آن نوشته می شود، چنان که در کلمات اسحاق، هارون و حارث چنین است،2 اگرچه برخی این کلام را ردّ کرده اند.3 اهل کوفه4 و از اصحاب امام صادق(علیه السلام)بود5 و از امام باقر و امام صادق(علیهما السلام)روایت نموده است. عاصم بن حمید، اسحاق بن عمار، صفوان بن یحیی و حنان بن سدیر از او روایت کرده اند.6 سالم از راویان شیعه و مورد وثوق بوده و دارای کتابی است که صفوان بن یحیی آن را از وی روایت نموده است.7 برخی از این کتاب با عنوان کتاب الحدیث یاد کرده اند.8

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 219.
[2] ــ نقد الرجال 2/295 معجم رجال الحدیث 8/30 اعیان الشیعه 7/174.
[3] ــ قاموس الرجال 4/610.
[4] ــ رجال النجاشی 1/427.
[5] ــ رجال الطوسی 219.
[6] ــ قاموس الرجال 4/611.
[7] ــ رجال النجاشی 1/427.
[8] ــ الذریعه 6/334.*

دیگر منابع: رجال البرقی 33 خلاصة الاقوال 166 رجال ابن داود 105 تنقیح المقال 2/4 الوجیزه 217 هدایة المحدثین 69 مستدرکات علم رجال الحدیث 4/7.

سالم ـ رقّی (زنده در حدود 125 هـ )

سالم بن وابصة بن معبد بن قیس بن کعب أسدی دمشقی رقّی.

از قبیله بنی اسد بود1 و در محله «باب توما»ی دمشق می زیست.2 تاریخ دقیق ولادتش معلوم نیست، ولی با توجه به آنکه ابوزرعه می نویسد که سالم در زمان خلافت عثمان جوانی نورسته بود، می توان ولادت او را در زمان خلیفه دوم، عمر تخمین زد.3 پدرش وابصه از اصحاب پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله)به شمار می رفت و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است.4 سالم نیز از پدرش روایاتی دارد.5 کسانی چون صخر بن عبدالرحمان، فضل بن عمرو6 و جعفر بن برقان از وی حدیث شنیده و روایت کرده اند.7

ذهبی می نویسد که سالم فردی محدث، خطیبی توانا و شاعری زبردست بود8 و ابن حجر به نقل از مرزبانی، وی را ستوده و او را از شاعران مسلمان، متدین و عفیف برشمرده است.9 گفته شده که وی مدت سی سال والی و حاکم رقّه، از شهرهای ساحلی فرات بود.10 وی دارای اشعاری بوده که ابوسعید سکری، اصمعی و ابوعمرو شیبانی آن را در مجموعه ای گرد آورده اند.11

تاریخ دقیق وفاتش مشخص نیست، ولی تا اواخر حکومت هشام بن عبدالملک (حدود 125 هـ ) در قید حیات بوده است.12

پی نوشت ها

[1] ـ اسد الغابه 2/249.
[2] ــ تاریخ مدینة دمشق 20/82 .
[3] ــ تاریخ ابن زرعه 2/686.
[4] ــ الاصابه 2/6.
[5] ــ الثقات 4/306.
[6] ــ تاریخ الاسلام 8/111.
[7] ــ الجرح و التعدیل 4/188.
[8] ــ تاریخ الاسلام 8/111.
[9] ــ الاصابه 2/6.
[10] ــ تاریخ مدینة دمشق 20/85 .*