سراقه ـ بارقی (م 79 هـ )

ابوعمر سراقة بن مرداس بن اسماء بارقی ازدی یمانی عراقی.

در اصل یمنی بود1 و در عراق زندگی می کرد.2 او را سراقه اصغر می خواندند.3 وی از شاعران عراق در سده اول بود4 که پیامبر(صلی الله علیه وآله)را درک کرد و در یرموک نیز حضور داشت.5 حجاج بن علی بارقی از وی روایت نموده است.6 وی از جمله کسانی است که با مختار ثقفی به مبارزه پرداخت. یاران مختار او را اسیر کردند و نزد وی بردند، ولی مختار او را آزاد کرد و پس از آن به دمشق گریخت و سپس با بشر بن مروان به عراق بازگشت.7 به گفته ابن عبدربّه، سراقه سه بار به دست نیروهای مختار اسیر و هر سه بار نیز آزاد شد.8 هنگامی که حجاج بن یوسف فرماندار عراق شد، مورد هجو وی قرار گرفت.حجاج وی را احضار کرد، ولی او به شام گریخت.9

او شاعری ظریف، خوش سخن و نزد امرا محبوب بود.10 او و جریر همدیگر را مورد هجو قرار دادند.11 وی در سال 79 هـ در شام درگذشت.12 از او دیوان شعری بر جای مانده که حسین نصار آن را تحقیق و شرح کرده است.13

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 3/80 .
[2] ــ تاریخ التراث العربی 3/22.
[3] ــ تاریخ الاسلام 5/407.
[4] ــ الاغانی 9/13.
[5] ــ تهذیب تاریخ دمشق 6/73.
[6] ــ تاریخ الطبری 6/55.
[7] ــ تاریخ مدینة دمشق 20/156.
[8] ــ العقد الفرید 3/334.
[9] ــ معجم المؤلفین 4/207.
[10] ــ طبقات فحول الشعراء 2/439 طبقات الشعراء (جمحی) 105.
[11] ــ تاریخ الاسلام 5/407 انساب الاشراف 6/315.
[12] ــ معجم المؤلفین 4/207.
[13] ــ الاعلام 4/207.*

دیگر منابع: مختصر تاریخ دمشق 9/213 تهذیب تاریخ دمشق 6/71 الوافی بالوفیات 15/132 لغت نامه دهخدا 3/3482 اللباب فی تهذیب الانساب 1/107.

سری ـ اصفهانی (در عصر امام هادی(علیه السلام))

سری بن سلامه اصفهانی.

به نوشته شیخ طوسی، وی از اصحاب امام هادی(علیه السلام) بود،1 اما برخی او را جزو اصحاب امام حسن عسکری(علیه السلام) نیز دانسته اند.2 وی دارای کتاب حدیثی بوده که احمد برقی (م280 هـ ) آن را روایت کرده است.3

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 416.
[2] ــ مناقب آل ابی طالب 4/456.
[3] ــ الفهرست (طوسی) 81.*

دیگر منابع: معالم العلماء 58 نقد الرجال 147 رجال البرقی 59 هدایة المحدثین 70 منهج المقال 158 تنقیح المقال 2/10 قاموس الرجال 5/10 جامع الرواة 1/351 معجم رجال الحدیث 8/41 اعیان الشیعه 7/217 الذریعه 6/334.

سری بن عاصم (قرن سوم هجری)

سری بن عاصم از راویان شیعه1 و صاحب کتاب الدیباج می باشد که ابوبکر احمد بن منصور آن را روایت کرده است.2 باید توجه داشت که وی غیر از سری بن عاصم همدانی(م 258 هـ )3 است. تاریخ وفات وی مشخص نیست، اما با توجه به آنکه احمد بن منصور از اصحاب امام رضا(علیه السلام)4 از وی روایت کرده، می توان سری را از مؤلفان قرن دوم و سوم دانست.

پی نوشت ها

[1] ـ تنقیح المقال 2/10.
[2] ــ الفهرست (طوسی) 82.
[3] ــ تاریخ بغداد 9/192.
[4] ــ رجال الطوسی 391.*

دیگر منابع: معالم العلماء 58 جامع الرواة 1/351 نقد الرجال 147 معجم رجال الحدیث 2/340 و 8/42 اعیان الشیعه 7/217.

سرّی بن عبدالرحمان (زنده در نیمه دوم قرن اول هجری)

سرّی بن عبدالرحمان بن عتبه.

در نیمه دوم قرن اول در مدینه می زیست. سرّی از شاعران غزل سرا و از ندیمان در مدینه بوده است.1 او معاصر شاعرانی چون عتیبر بن سهل، جبیر بن ایمن و خالد بن ابی ایوب انصاری بود و به اتفاق آنان شراب می نوشید، با این حال شهادت آنان مورد قبول بود. وی در اشعارش افرادی چون احوص و نصیب را هجو می کرد.2 از او اشعاری چند بر جای مانده است.3

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ التراث العربی 2/3/176.
[2] ــ الاغانی 20/198 و 200.
[3] ــ الفهرست (الندیم) 184.*

دیگر منابع: جمهرة انساب العرب 334.

سریج ـ مروزی (م 235 هـ )

ابوحارث سریج بن یونس بن ابراهیم مروزی بغدادی.

اصالتاً اهل مرورود بود،1 اما در بغداد سکونت گزید و به فراگیری