پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 1 / 424.
[2] ــ رجال ابن داود 174.
[3] ــ رجال الطوسی 210.
[4] ــ رجال النجاشی 1 / 424.
[5] ــ معجم رجال الحدیث 8 / 171.
[6] ــ رجال النجاشی 1 / 424.
[7] ــ الذریعه 6 / 336.*

دیگر منابع: قاموس الرجال 4/408 ایضاح الاشتباه 196 منهج المقال 166 اعیان الشیعه 7 / 274.

سلاّم ـ کوفی (م 179 هـ )

ابوالاحوص سلاّم بن سلیم کوفی حنفی.

از موالی بنی حنیفه در کوفه و دایی سُلیم بن عیسی بن سلیم حنفی از شاگردان حمزة بن حبیب زیّات، از قرّاء سبعه می باشد. سلاّم نیز همچون دایی اش، شاگردی حمزه کرده و قرآن را نزد وی آموخت.1 ابوالاحوص از مترجمان به زبان عربی در زمان برامکه بود.2 او فردی متعبّد، متألّه، متقن،3 کثیرالحدیث و صالح در حدیث،4 حافظ و صدوق شمرده شده است و ابوزرعه ونسائی وی را توثیق کرده اند و در حدود چهار هزار حدیث دارد. نقل شده که منزل او محل رفت وآمد طالبان علم و حدیث بوده است. گاه منزلش از اصحاب حدیث پر می شد و او برای نکوداشت آنان، که در نگاهش اصحاب رسول خدا تلقی می شدند، اهتمامی ویژه داشت. سلاّم از عده زیادی از جمله زیاد بن عِلاقه، آدم بن علی، اسود بن قیس، سعید بن مسروق، ابراهیم بن مهاجر و عبدالکریم جزری روایت کرده است. همچنین کسان زیادی چون عبدالرحمان بن مهدی، وکیع، یحیی بن آدم، حسن بن ربیع بورانی و محمد بن سلام بیکندی از او روایت کرده اند.5 هناد بن سری آخرین کسی است که از او روایت کرده است.6 ترجمه السماع الطبیعی اثر او می باشد.7 ابوالاحوص در سال 179 هـ در زمان خلافت هارون الرشید (170 ـ 193 هـ ) درگذشت.8

پی نوشت ها

[1] ـ سیر اعلام النبلاء 8/281 و 282، پاورقی.
[2] ــ الفهرست (الندیم) 304.
[3] ــ تاریخ الاسلام 11/411.
[4] ــ الطبقات الکبری 6/379.
[5] ــ تهذیب الکمال 12/282.
[6] ــ العبر 1/211.
[7] ــ الفهرست (الندیم) 304.
[8] ــ الطبقات الکبری 6/379.*

دیگر منابع: تاریخ خلیفة بن خیاط 451 الطبقات 169 التاریخ الکبیر 4/135 التاریخ الصغیر 2/218 المعارف 509 المعرفة و التاریخ 1/171 الجرح و التعدیل 4/259 تذکرة الحفاظ 1/605 میزان الاعتدال 2/176 شذرات الذهب 1/292.

سلاّم ـ هاشمی (در عصر امام صادق(علیه السلام))

سلاّم بن عبداللّه هاشمی.

از امام صادق(علیه السلام) روایت نقل کرده است1 و افرادی مانند ابوسمینه، محمد بن علی صیرفی،2 ابن محبوب و علی بن اسباط3 از وی روایت کرده اند. مؤلف کتابی کوچک بوده که ابوسمینه محمد بن علی صیرفی آن را روایت کرده4 و در برخی از منابع از آن با عنوان کتاب الحدیث یاد شده است.5

پی نوشت ها

[1] ـ الکافی 1/343.
[2] ــ رجال النجاشی 1/424.
[3] ــ جامع الرواة 1/37 قاموس الرجال 4/410.
[4] ــ رجال النجاشی 1/424.
[5] ــ الذریعه 6/336.

دیگر منابع: طرائف المقال 1/237 معجم رجال الحدیث 4/100 تنقیح المقال 2/43.

سلمان ـ فارسی (پیش از اسلام ـ 35 هـ )

ابوعبدالله سلمان فارسی محمدی رامهرمزی اصفهانی.

از آزادشدگان رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) و از مشاهیر صحابه آن حضرت و امیرمؤمنان(علیه السلام) بود.1 درباره پیش از اسلام او گفتوگوهای زیادی هست این که وی از کدام شهر ایران و از چه خانواده ای بوده و با کدام آیین و به چه قصدی به دیار عرب آمده است. به علاوه، در نام و نسب وی اختلاف است. ابن عبدالبر می نویسد که نام او قبل از اسلام «مابه بن بوذخشان بن مورسلان بن بهبوذان بن فیروز بن سهرک» و اصلش از رامهرمز، از توابع خوزستان یا از روستای جی اصفهان بود.2 معتبرترین روایت را در این باره، ابن اسحاق اولین و کهن ترین سیره نویس دوران اسلامی، در قرن دوم آورده و احمد حنبل در مسندش آن را نقل کرده و ابن اثیر نیز در اسد الغابه همان را تأیید کرده است. در این روایت، ابن عباس از خود سلمان نقل می کند که او دهقان زاده ای از مردمان فارس و اهل روستای جی اصفهان بود. پدرش به دهقانی مشغول بود و به فرزندش سلمان علاقه زیادی داشت تا بدان جا که از فرط دوستی و شاید به سبب آنکه مبادا آسیبی به او رسد، وی را در خانه حبس می کرد. سلمان در همین ایام به آیین مجوس بود. روزی از روزها از کنار کلیسایی از نصارا می گذشت که در آن به مراسم عبادی مشغول بودند، مجذوب آنان شد و به آیین