معجم المؤلفین 4/262 تاریخ الاسلام 14/179 ذکر اخبار اصبهان 1/332 و 333 دول الاسلام 114.

سلیمان ـ قطان (م 281 هـ )

ابوربیع سلیمان بن سالم قطان، ابن کحاله قاضی.

از اهالی مغرب و از یاران ابن سحنون به شمار می آمد.1 از کسانی چون سحنون، عون، جعدی و ابن رزین در مغرب حدیث شنید و سپس برای فراگیری علوم حدیث راهی مدینه شد و از احمد بن مالک بن انس و دیگران حدیث آموخت. ابوربیع را ادیب، عالم، فقیه و محدثی ثقه دانسته اند و ابوالعرب و دیگران از او حدیث نقل کرده اند.2 وی که فقیهی مالکی بود، مذهب مالکی را در سیسیل، رواج داد و نیز منصب قضاوت را در مغرب، باجه و سیسیل و سرپرستی دیوان مظالم را در قیروان به عهده داشت.3 ابن کحاله کتابی در فقه به نام السلیمانیه را تألیف کرده و سرانجام در سال 281 هـ در صقلیه، جزیره ای در مغرب از دنیا رفت.4

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 3/125.
[2] ــ الدیباج المذهب 195.
[3] ــ فرهنگ زندگی نامه ها 1/681.
[4] ــ الدیباج المذهب 195.*

دیگر منابع: معجم المؤلفین 4/264 طبقات الفقهاء 158 ترتیب المدارک 1/334، 2/470 و 477 و 3/12، 14 و 93.

سلیمان ـ مسترق (14
[1] ـ 231 هـ )

ابوداود سلیمان بن سفیان مسترق منشد سمط کوفی.

ابتدا از موالی کنده و پس از آن از موالی بنی عدی بود و به خاطر خواندن اشعار سید حمیری و تأثیرگذاری بر دل های مردم «مسترق» لقب گرفت.1 ابوداود از راویان موثق شیعه بود2 و از محضر سفیان بن مصعب شاعر و زبال بهره برد.3 وی شاگردانی مثل حسن بن محبوب، محمد بن حسین، عبدالرحمان بن ابی نجران،4 علی بن حسن بن علی بن فضال و فضل بن شاذان داشت5 و یک اثر به نام کتاب الحدیث از خود بر جای گذاشت6 و سرانجام در نود و به نقلی هفتاد سالگی7 و در سال 231 هـ درگذشت.8

پی نوشت ها

[1] ـ اختیار معرفة الرجال 319.
[2] ــ خلاصة الاقوال 78.
[3] ــ رجال النجاشی 1/414.
[4] ــ الفهرست (طوسی) 184.
[5] ــ هدایة المحدثین 76.
[6] ــ الذریعه 6/307.
[7] ــ اختیار معرفة الرجال 319.
[8] ــ رجال النجاشی 1/414.*

دیگر منابع: جامع الرواة 1/380 خلاصة الاقوال 78 تنقیح المقال 2/60 منهج المقال 173 نقد الرجال 160 رجال ابن داود 176 معالم العلماء 137 ایضاح الاشتباه 195 التحریر الطاووسی 254.

سلیمان ـ مولی طربال (در عصر امام صادق(علیه السلام))

سلیمان مولای طربال.

از اصحاب امام باقر(علیه السلام) بود1 و از امام صادق(علیه السلام)2 و حریز روایت نقل کرده است. روایتگرانی چون علی بن اسباط و قاسم بن محمد3 از او روایت نقل کرده اند. وی روایتگری امامی است، ولی مدح یا قدحی در مورد او ذکر نشده است.4 جزائری نام او را در زمره ضعیفان آورده است.5 وی دارای کتاب النوادر می باشد6 که عبّاد بن یعقوب اسدی آن را روایت می کند.7 بعضی از رجال شناسان بر این اعتقادند که سلیمان مولای طربال، سلیم طربال، سلیم فراء و سلیمان بن عمران فراء مولای طربال همه اسامی یک نفر می باشند.8

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 125.
[2] ــ رجال النجاشی 1 / 416.
[3] ــ معجم رجال الحدیث 8 / 291 و 292.
[4] ــ تنقیح المقال 2 / 65.
[5] ــ حاوی الاقوال 3 / 484.
[6] ــ الذریعه 24 / 332.
[7] ــ رجال الطوسی 125.
[8] ــ معجم رجال الحدیث 8 / 291.*

دیگر منابع: قاموس الرجال 4/493 منتهی المقال 3 / 402 رجال ابن داود 177 جامع الرواة 1 / 383.

سلیمان ـ نوبختی (م حدود 193 هـ )

ابوایوب سلیمان بن ابی سهل بن نوبخت، ابن نوبخت نوبختی.

از ندیمان و مهمانداران ابونواس و راوی یک قسمت از اخبار و اشعار او بود.1 وی عالم، فاضل، ادیب2 و کاتب3 بود. از یک قطعه از اشعار ابونواس معلوم می شود که سلیمان زمانی حکومت زاب، سرزمینی در موصل عراق4 را داشته است.5 سلیمان شاعری کم شعر بود6 و اشعارش به پنجاه ورقه می رسد.7 در برخی منابع از آن به دیوان ابن نوبخت تعبیر شده است.8 برخی تاریخ وفات او را حدود 193 هـ ذکر کرده اند.9

پی نوشت ها

[1] ـ خاندان نوبختی 18.
[2] ــ اعیان الشیعه 7 / 294.
[3] ــ تاریخ التراث