صحابی امام حسن عسکری(علیه السلام)باشد و تنافی بین بغدادی و کوفی را چنین توجیه کرده اند که یکی مسکن او، و دیگری محل تولد او بوده است.4 سندی بن ربیع دارای کتاب حدیثی بوده که صفوان بن یحیی و دیگران آن را روایت کرده اند.5

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 378، 431 و 476.
[2] ــ رجال النجاشی 1/421.
[3] ــ جامع الرواة 1/389.
[4] ــ معجم رجال الحدیث 8/314.
[5] ــ رجال النجاشی 1/421.*

دیگر منابع: اختیار معرفة الرجال 433 الفهرست (طوسی) 81 رجال ابن داود 179 منهج المقال 175 نقد الرجال 164 قاموس الرجال 5/325 مجمع الرجال 3/173 تنقیح المقال 2/71 الذریعه 6/337 دائرة المعارف الشیعیة العامه 10/522.

سندی (زنده در اواخر قرن دوم هجری)

سندی بن صدقه.

الندیم در فهرست خویش او را از جمله شاعران می داند.1 او ظاهراً در مصر می زیست و از معاصران ابونواس، شاعر معروف (م 198 هـ ) به شمار می رفت. افرادی چون احمد بن جابر بن یزید از او روایت کرده اند.2 پنجاه ورقه شعر از وی بر جای مانده است.

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (الندیم) 191.
[2] ــ تاریخ مدینة دمشق 15/243.*

سندی ـ همدانی (م قرن سوم هجری)

سندی بن عیسی همدانی کوفی.

نجاشی در رجال خود او را ثقه دانسته و می گوید: سندی کتابی دارد که عباد بن یعقوب رواجنی آن را روایت کرده است.1 با توجه به وفات عباد در نیمه دوم قرن سوم،2 سندی را هم می توان از رجال این قرن به شمار آورد.

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 1/420.
[2] ــ الذریعه 6/337.*

دیگر منابع: رجال ابن داود 179 الوجیزه 52 نقد الرجال 164 مجمع الرجال 3/174 تنقیح المقال 2/71 دائرة المعارف الشیعیة العامه 10/522 مستدرکات علم رجال الحدیث 4/162 جامع الرواة 1/389 معجم رجال الحدیث 8/317 خلاصة الاقوال 82 قاموس الرجال 5/327.

سُنید حسین ـ بغدادی سوره ـ دینوری (م قرن سوم هجری)

سورة بن مبارک دینوری خراسانی.

از شاگردان علی بن حمزه کسائی، از دانشمندان برجسته علم لغت و نحو و قرائت و از قاریان هفتگانه (م 199 هـ ) بود و فن قرائت را از وی فراگرفته و روایت کرد. کسانی چون محمد بن سمعان بن ابی مسعود، احمد بن زکریا سوسی و محمد بن جهم نیز از شاگردان و راویان دینوری بوده و از او روایت کرده اند.1 الندیم می نویسد: دینوری دارای دو اثر به نام های حروف الکسائی و معانی القرآن بود.2 با توجه به شاگردی کسائی به دست می آید که دینوری در سده دوم می زیسته و به احتمال زیاد در نیمه نخست قرن سوم درگذشته است.

پی نوشت ها

[1] ـ غایة النهایه 1/321.
[2] ــ الفهرست (الندیم) 33.*

سوید ـ ذبیانی (م حدود 65 هـ )

ابوسعد سوید بن غطیف بن حارثه بن حسل ذبیانی لشکری کنانی وائلی.

از صحرانشینان عراق بود1 و بیشتر عمر خود را در آنجا سپری کرد.2 او شاعر بود3 و دوران جاهلیت و اسلام را درک کرد.4 پدر او ابوکاهل نیز شاعر بود.5 سوید با شاعرانی چون نابغه ذبیانی و طرفه معاصر بود.6 او شصت سال در زمان اسلام زندگی کرد7 و تا زمان حجاج حیات داشت. وی به دلیل هجو برخی افراد، مدتی توسط عامر بن مسعود جمحی به زندان افتاد.8 همچنین در روزگار عبدالله بن زبیر از سال 64 تا 65 هـ در زندان به سر می برد و کمی بعد از آن درگذشت.9 مشهورترین اثرش قصیده عینیه ای به نام یتیمه است10 که طولانی و دارای 108 بیت است.11 شاکر عاشور اشعار به جای مانده او را با عنوان دیوان در بصره به چاپ رسانید.12

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 3/146.
[2] ــ تاریخ التراث العربی 2/101.
[3] ــ الوافی بالوفیات 16/49 العقد الفرید 3/312.
[4] ــ الاصابه 3/172 الاغانی 13/102.
[5] ــ الوافی بالوفیات 16/49.
[6] ــ تاریخ التراث العربی 2/101.
[7] ــ همان خزانة الادب 2/547.
[8] ــ الاصابه 3/172 خزانة الادب 2/547.
[9] ــ تاریخ التراث العربی 2/101.
[10] ــ الاصابه 3/172 الوافی