قرار گرفته اند، فضل بن یحیی برمکی(م 193 هـ ) در دوران جوانی بود. زمانی که برمکی ها به مقام صدارت هارون رسیدند و فضل به حکومت خراسان منصوب شد، شاعران را دعوت کرد و از ابوالهول که در آن جمع بود پرسید: من و پدرم را چگونه می بینی؟ او تعریف و تمجید نمود و مبلغ ده هزار درهم هدیه گرفت.1 بنا به نقلی دیگر، فضل به او گفت: چسان مرا ملاقات می کنی؟ گفت: مانند ملاقات با خدا، با این که معصیت کار است. فضل خندید.2 برخی او را از محدثان دانسته اند.3 از عامر اشعاری در پنجاه ورقه باقی مانده است.4 تاریخ درگذشت وی به دست نیامد، ولی از شاعران و مداحان حاکمان عباسی از مهدی (خلافت 158 ـ 169 هـ ) تا امین (خلافت 193ـ 198 هـ ) بوده است.5

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 12/237و339.
[2] ــ عیون الاخبار 2/29.
[3] ــ تاریخ التراث العربی 2 / 4 / 193.
[4] ــ الفهرست (الندیم) 186.
[5] ــ تاریخ التراث العربی 2 / 4 / 193.*

دیگر منابع: الحیوان 1/260 و5/87 طبقات الشعراء (ابن معتز) 153 وفیات الاعیان 4/29 لغت نامه دهخدا 1/796 الجماهر فی الجواهر 409 ریحانة الادب 7/305.

عامر ـ سحیم (م 190 هـ )

ابویقظان عامر بن حفص سحیم عجیفی.

نام او عامر و لقب او سحیم بوده است و به جهت این که خیلی سیاه چهره بود، به اسود معروف شد. او عالم به اخبار، انساب، بدی ها و خوبی ها و در آنچه که روایت می کرد و موثق بود.1 غالباً نمونه ای از شعر و اخبار هر شاعری را یادداشت می نمود.2 او کتابی در نسب دارد که متضمن اشعار نیز می باشد و عطاء بن مصعب (م 200 هـ ) آن را نقل می کند. آثار دیگر او عبارت اند از: کتاب النسب الکبیر کتاب النوادر کتاب اخبار تمیم حلف تمیم بعضها بعضا و نسب خندف و اخبارها.3 وی در سال 190 هـ درگذشت.4 برخی سال وفات او را 170 هـ دانسته اند.5

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (الندیم) 106.
[2] ــ تاریخ التراث العربی 2/1/60.
[3] ــ الفهرست (الندیم) 107.
[4] ــ معجم الادباء 11/180.
[5] ــ الفهرست (الندیم) 107.*

دیگر منابع: معجم المؤلفین 5/53. الاعلام 3 / 79 الاغانی 12/228 الاصابه 6/361 لغت نامه دهخدا 1/813 .

عامر ـ سراج (زنده در 169 هـ )

عامر بن کثیر سراج کوفی نهد.

اهل کوفه و یکی از یاران و هواداران حسین بن علی بن حسن بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب(علیه السلام) صاحب فخّ بود.1 فخ نام سرزمینی در مکه می باشد. حسین بن علی به اتفاق جماعتی از علویین که با وی بیعت کرده بودند، در سال 169 هـ در این سرزمین با سپاه هادی عباسی (خلافت 169 ـ 170 هـ ) رو به رو شدند و در آن واقعه حسین و عده ای از طرفدارانش کشته شدند.2 برخی از رجالیون به اشتباه، او را از اصحاب امام حسین (علیه السلام)دانسته اند.3 او از راویان مورد اعتماد و زیدی مذهب بود.4 تاریخ وفاتش به دست نیامد، ولی در قیام صاحب فخ به سال 169 هـ شرکت داشته است.5

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 2/143 مقاتل الطالبیین 304.
[2] ــ معجم البلدان 4/237.
[3] ــ رجال البرقی 8 .
[4] ــ رجال النجاشی 2/143.
[5] ــ معجم البلدان 4/237 مقاتل الطالبیین 304 منهج المقال 187 خلاصة الاقوال 242 رجال ابن داود 464.*

دیگر منابع: تنقیح المقال 2/117 هدایة المحدثین 87 مستدرکات علم رجال الحدیث 4/321 معجم رجال الحدیث 9/200.

عامر ـ شعیبی (19 ـ 104 هـ )

ابوعمرو عامر بن شراحیل بن عبد بن حمیر شعبی همدانی.

اهل کوفه و از قبیله همدان و منسوب به شعبیون، تیره ای از قبیله همدان که در کوفه می زیستند و مادرش از اسیران جنگ جلولاء بود. بنابر مشهور، در سال 17 یا 19 هـ زاده شد.1 سال های دیگری نیز برای ولادت عامر ذکر شده است.2 او از امام علی، امام حسن و امام حسین(علیهم السلام)،3 جابر بن عبدالله و نعمان بن بشیر روایت کرده است.4 شعبی از پانصد صحابه پیامبر(صلی الله علیه وآله) حدیث نقل می کند.5 افرادی چون اسماعیل بن ابی خالد، عاصم احول و محمد بن سالم از وی روایت کرده اند.6 او همراه قاریان علیه حجّاج قیام کرد و در واقعه دیر جماجم حضور داشت و مدتی خود را از حجّاج مخفی کرد، تا این که به نزد وی رفت و عذرخواهی کرد و حجاج از او گذشت.7 پیش از آن