فردی بردبار، خطیب و شجاع توصیف نموده اند.22 کتاب مسند اثر اوست.23 سرانجام وی در 63 سالگی در 22 جمادی الثانی سال سیزدهم در مدینه درگذشت و عمر بن خطاب بر او نماز گزارد و در خانه ای که پیامبر(صلی الله علیه وآله) در آن به خاک سپرده شده بود، دفن شد.24

پی نوشت ها

[1] ـ الاصابه 4/101.
[2] ــ الاعلام 4/102.
[3] ــ المعارف 73.
[4] ــ الغدیر 2/312.
[5] ــ السیرة النبویه (ابن هشام) 1/267.
[6] ــ دائرة المعارف بزرگ اسلامی 5/222.
[7] ــ اسد الغابه 3/205.
[8] ــ تهذیب الکمال 15/283 و 284.
[9] ــ السیرة النبویه (ابن هشام) 1/267.
[10] ــ المغازی 1/807 .
[11] ــ الطبقات الکبری 3/177.
[12] ــ الوافی بالوفیات 17/307.
[13] ــ الطبقات الکبری 3/172.
[14] ــ تاریخ الاسلام 3/106 و 110.
[15] ــ السیرة النبویه (ابن هشام) 1/310.
[16] ــ اسد الغابه 3/205.
[17] ــ السیرة النبویه (ابن هشام) 4/311.
[18] ــ شرح نهج البلاغه 16/268.
[19] ــ کتاب المغزی 3/1121.
[20] ــ الاعلام 4/102.
[21] ــ فتوح البلدان 89 ـ 115.
[22] ــ الاعلام 4/102.
[23] ــ کشف الظنون 2/1684.
[24] ــ تاریخ الیعقوبی 2/138.*

دیگر منابع: شذرات الذهب 1/24 وفیات الاعیان 3/64 خلاصة تهذیب تهذیب الکمال 5/316 المنتظم 1/130 تاریخ الثقات 491 العبر 1/13.

عبدالله ـ ابن اشعث (م قرن سوم هجری)

عبدالله بن عمرو بن اشعث.

پدرش از راویان امام صادق(علیه السلام) و خود او از محدثان شیعه بوده1 و از محضر عبدالله بن حماد انصاری،2 عبدالرحمان بن حماد انصاری،3 داود بن کمیت4 و ربیع بن صبیح بصری (م 160هـ )5 بهره علمی برد. هارون بن مسلم بن سعدان سامرایی6 صحابی امام حسن عسکری(علیه السلام)و محمد بن حسن بن شمّون (م258 هـ ) از جمله شاگردان وی به شمار می روند.7 عبدالله کتابی داشته که هارون بن مسلم راوی آن است.8 به استناد وفات اساتید و شاگردانش، وی از محدثان و مؤلفان قرن دوم و سوم به شمار می رود.

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (طوسی) 105.
[2] ــ الکافی 2/236.
[3] ــ المحاسن 1/260.
[4] ــ البدایة و النهایه 6/92.
[5] ــ الاربعون حدیثاً (منتجب الدین) 45.
[6] ــ البدایة و النهایه 6/92.
[7] ــ الکافی 2/236.
[8] ــ الفهرست (طوسی) 105.*

دیگر منابع: معالم العلماء 76 منهج المقال 209 تنقیح المقال 2/200 نقد الرجال 203 هدایة المحدثین 205 جامع المقال 109 معجم رجال الحدیث 10/271 جامع الرواة 1/498 منتهی المقال 4/212 الذریعه 6/345.

عبدالله ـ ابن سلام (م 43 هـ )

ابویوسف عبدالله بن سلام بن حارث اسرائیلی انصاری خزرجی.

گفته اند عبدالله از نسل حضرت یوسف(علیه السلام) و از احبار و عالمان یهود بود. با آمدن پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) به مدینه، به دست مبارک آن حضرت به آیین اسلام گروید.1 نام وی قبل از مسلمان شدن حصین2 یا استماویل3 بود که پیامبر(صلی الله علیه وآله)نام او را به عبدالله تغییر داد. او را از خواص اصحاب رسول خدا به شمار آورده اند.4 تعداد زیادی از راویان حدیث از او نقل کرده اند که عبارت اند از: ابوبرده بن ابی موسی ابوسلمه بن عبدالرحمان انس بن مالک و زرارة بن أوفی.5 وی در فتح بیت المقدس6 و نهاوند7 شرکت داشت. عبدالله بن معقل روایت کرده است که در هنگام حرکت حضرت علی(علیه السلام)از مدینه به جانب عراق، عبدالله بن سلام آن حضرت را از این تصمیم باز داشت و گفت که در مدینه بمان و ملازم منبر پیامبر(صلی الله علیه وآله)باش، زیرا با رفتن تو از مدینه منبری باقی نمی ماند.8 برخی دیگر آورده اند که در فتنه میان امیرمؤمنان(علیه السلام)و معاویه شمشیری از چوب برداشت و از آن جنگ کناره جست و تا هنگام مردن در مدینه اقامت داشت.9 وی در سال 43 هـ در دوران خلافت معاویه در مدینه درگذشت.10 کتاب مسائل عبدالله بن سلام صحابی اثر به جای مانده از اوست که آن را قبل از تشرف به آیین اسلام از تورات استخراج کرده است.11

پی نوشت ها

[1] ـ الذریعه 20/256.
[2] ــ الاستیعاب 3/921.
[3] ــ الذریعه 2/356.
[4] ــ سیر اعلام النبلاء 2/413 رجال الطوسی 23.
[5] ــ تذکرة الحفاظ 1/26.
[6] ــ سیر اعلام النبلاء 2/422.
[7] ــ الاصابه 4/81 .
[8] ــ همان.
[9] ــ الذریعه 20/356.
[10] ــ الاستیعاب 3/921.
[11] ــ الذریعه 20/356.*

دیگر منابع: رجال ابن داود 205 الوافی بالوفیات 17/198 رجال البرقی 2 الجرح و التعدیل 5/62 تنقیح المقال 2/185.

عبدالله ـ ابن طاهر (182 ـ 230 هـ )

ابوعباس عبدالله بن طاهر بن حسین بن مصعب خزاعی.

از امیران و حاکمان مشهور دوره عباسی، فرزند طاهر ذوالیمینین سر سلسله طاهریان ایران می باشد. در سال 182 هـ متولد شد و علم و فقه را از کودکی فرا گرفت.1 عبدالله مدتی ریاست پلیس مأمون (خلافت 198 ـ 218 هـ ) را بر عهده داشت و پس از مرگ برادرش