دیگر منابع: تنقیح المقال 2/206 معجم رجال الحدیث 10/302 و 305 الذریعه 20/369.

عبدالله ـ اهوازی (زنده در 165 هـ )

عبدالله بن هلال اهوازی.

در زمان خلافت مهدی عباسی (158 ـ 169 هـ ) می زیست و در سال 165هـ کتاب کلیله و دمنه را که عبدالله بن مقفّع از هندی به فارسی ترجمه کرده بود، به عربی برگرداند.1 از او همین ترجمه بر جای مانده است.2

پی نوشت ها

[1] ـ کشف الظنون 2/1507 و 1508.
[2] ــ اسماء الکتب 264.*

عبدالله ـ بجلی (در عصر امام رضا(علیه السلام))

عبدالله بن حجاج بجلی.

از موالی قبیله بجیله و برادر عبدالرحمان، شخصیت مورد اعتماد و راوی مشهور شیعه امامیه بود.1 از امام صادق و امام کاظم(علیهما السلام)روایت دارد و محمد بن ابی عمیر و صفوان از او روایت نموده اند.2 او را از وکلای مدح شده و موثق دانسته اند که شیخ طوسی از روی غفلت او را در رجال و فهرست خود ذکر نکرده است. وی در زمان حیات امام رضا(علیه السلام) و بر ولایت آن حضرت از دنیا رفت3 و کتابی دارد که ابن ابی عمیر آن را روایت کرده است.4 از نام و محتوای نوشته او چیزی در منابع نیامده است.

پی نوشت ها

[1] ـ رجال ابن داود 118.
[2] ــ معجم رجال الحدیث 10/155.
[3] ــ قاموس الرجال 6/309.
[4] ــ رجال النجاشی 2/27.*

دیگر منابع: تنقیح المقال 2/176 نقد الرجال 196 جامع الرواة 1/481 جامع المقال 78 مستدرکات علم رجال الحدیث 4/510 خلاصة الاقوال 111 دائرة المعارف الشیعیة العامه 12/287 مجمع الرجال 3/276.

عبدالله ـ بجلی (در عصر امام رضا(علیه السلام))

ابومحمد عبدالله بن مغیره بجلی کوفی خزاز.

از موالی بنی هاشم و در شمار اصحاب و یاران امام کاظم و امام رضا(علیهما السلام) بود1 و از امام صادق، امام کاظم و امام رضا(علیهم السلام) و همچنین از اسحاق بن عمار، سماعة بن مهران و دیگران روایت نقل کرده است.2 بزرگانی مانند ابن ابی عمیر، ابراهیم بن هاشم، علی بن محبوب و علی بن اسباط از او روایت نقل کرده اند.3 او محدث و فقیه شیعی و در بزرگی قدر، دین داری و پرهیزگاری گوی سبقت را از دیگران ربوده بود. درباره منزلت روایی اش باید گفت که محدثی کاملا موثق و مورد اعتماد4 و از اصحاب اجماع بود یعنی امامیه بالاتفاق بر مقام فقهی و بر صحت روایات او اذعان کرده اند.5 به گزارش شیخ مفید و کشّی، او ابتدا واقفی بوده، ولی با دیدن معجزه ای از حضرت رضا(علیه السلام)به مذهب امامیه عدول کرده است.6 وی سی اثر از خود بر جای گذاشت که افراد زیادی آنها را روایت کرده اند، ولی تنها کتاب های الصلاة، الزکوة، الوضوء، الفرائض و اصناف الکلام را نام برده اند.7

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 355، 356 و 379.
[2] ــ معجم الرجال الحدیث 10/337 و 341.
[3] ــ جامع الرواة 1/ 51
[1] ـ 513.
[4] ــ رجال النجاشی 2/11.
[5] ــ اختیار معرفة الرجال 599.
[6] ــ الاختصاص 84 اختیار معرفة الرجال 632.
[7] ــ رجال النجاشی 2/11.*

دیگر منابع: الفهرست (طوسی) 136 معالم العلماء 68 رجال البرقی 49 تنقیح المقال 2/218 رجال ابن داود 213 نقد الرجال 208 حاوی الاقوال 2/87 قاموس الرجال 6/152 منهج المقال 212 الذریعه 16/146 خلاصة الاقوال 124 فائق المقال 126 مجمع الرجال 4/54.

عبدالله ـ بصری

عبدالله ـ بصری (م پس از 110 هـ )

عبدالله بن محمد بن سیرین بصری.

اهل بصره بود.1 جدش سیرین در سال 12هـ به دست خالد بن ولید هنگام فتح عین التمر به اسارت در آمد2 و پس از اسارت، مولای انس بن مالک صحابی پیامبر(صلی الله علیه وآله)شد و با پرداخت بیست هزار درهم خود را آزاد ساخت،3 از این رو او و فرزندانش را موالی انس خوانده اند.4 وی از پدرش محمد بن سیرین روایت کرده و فردی به نام ابن عون از ایشان روایت نقل نموده است.5 هویتش به درستی شناخته شده نیست، ولی از دو تألیفی که به وی منسوب است، بر می آید که همانند پدرش خواب گزار بوده و تفسیر رؤیا می کرده است.6 چون پدرش محمد بن سیرین که به بازرگانی اشتغال داشت، تنها به سبب پیدا شدن پلیدی در یکی از خم های روغن که چهل هزار درهم خریده بود، همه را دور ریخت و با تحمل خسارتی هنگفت به زندان افتاد7 و تا پایان عمر نتوانست بدهی های خود را بپردازد،