6 ـ جامع الرواة 1/503.
[7] ــ رجال النجاشی 2/30.
[8] ــ همان 1/129.
[9] ــ جامع الرواة 1/503.
[10] ــ رجال النجاشی 2/30.*

دیگر منابع: الفهرست (طوسی) 102 معالم العلماء 73 رجال البرقی 55 معجم رجال الحدیث 10/301 قاموس الرجال 6/577 مستدرکات علم رجال الحدیث 5/83 حاوی الاقوال 2/82 رجال ابن داود 210 الوجیزه 64 خلاصة الاقوال 105.

عبدالله ـ حصینی (در عصر امام جواد(علیه السلام))

عبدالله بن محمد بن حُصَین حُصیتی عبدی اهوازی.

از مردم اهواز و صحابی امام رضا و امام جواد(علیهما السلام) بود1 و از آن بزرگواران حدیث نقل کرده است. محدثان شیعی همچون محمد بن عیسی بن عبید2 و احمد بن عمر حلال از او روایت کرده اند.3 وی محدثی موثق بود و با کمک حسن بن سعید اهوازی توانست با امام رضا(علیه السلام)آشنا شود و به مقام خدمتگزاری آن حضرت نایل آید.4 کتاب مسائل الرضا(علیه السلام)5 که کتاب الحدیث هم از آن تعبیر شده،6 اثر اوست. بیش از این در خصوص او خبری به دست نیامده است.

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 381 و 403. 2 ـ رجال النجاشی 2/31.
[3] ــ الفهرست (طوسی) 101. 4 ـ رجال البرقی 56 . 5 ـ رجال النجاشی 2/31 . 6 ـ الذریعه 6/345.*

دیگر منابع: اختیار معرفة الرجال 552 رجال البرقی 54 جامع الرواة 1/504 معجم رجال الحدیث 4/346 و 10/305 قاموس الرجال 6/580 تنقیح المقال 2/211 رجال ابن داود 211 مستدرکات علم رجال الحدیث 5/87 الوجیزه 64 خلاصة الاقوال 109.

عبدالله ـ حضرمی (م 127 هـ )

ابوبحرعبدالله بن زید بن حارث حضرمی بصری زیادی، معروف به ابن ابی اسحاق.

به سال 39 هـ متولد شد.1 از موالی و هم پیمانان عبدالله بن اسحاق از طایفه حضرمیین،2 از اصحاب و شاگردان عنبسه بن معدان3 معروف به عنبسة الفیل، نحوی معروف و شاگرد ابوالاسود دوئلی4 بود. از دیگر اساتید ابوبحر، یحیی بن یعمر و نصر بن عاصم را می توان نام برد که نزد ایشان علم قرائت و نحو را آموخته است5 و به زودی از اساتید این علوم گردیده و در زمره دانشمندان ممتاز در علم ادبیات و نحو قرار گرفته است.6 وی دارای شاگردان بسیاری بوده که از آن میان می توان ابوعمرو بن علاء،7 عیسی بن عمر ثقفی، یونس بن حبیب و ابوخطاب اخفش را نام برد.8 ایشان با ابوعمرو بن علاء و بلال بن ابی برده مناظره ای داشته9 و دارای تألیفی به نام شرح العلل بوده است.10 سرانجام پس از 88 سال زندگی11 در سال 127 هـ 12 در بصره درگذشت13 و بلال بن ابی برده بر جنازه اش نماز خواند.14 در تاریخ وفاتش اختلاف است.15

پی نوشت ها

[1] ـ معجم المؤلفین 6/55.
[2] ــ النجوم الزاهره 1/303.
[3] ــ خزانة الادب 1/115 المزهر 2/398.
[4] ــ الفهرست (الندیم) 72.
[5] ــ المعارف 532 نزهة الالباء 20.
[6] ــ تاریخ الاسلام 7/397.
[7] ــ غایة النهایه 1/410.
[8] ــ خزانة الادب 1/115.
[9] ــ الوافی بالوفیات 17/186 بغیة الوعاة 2/42.
[10] ــ معجم المؤلفین 6/55.
[11] ــ غایة النهایه 1/410.
[12] ــ النجوم الزاهره 1/303.
[13] ــ نزهة الالباء 20 الوافی بالوفیات 17/186.
[14] ــ غایة النهایه 1/410.
[15] ــ نزهة الالباء 20 الوافی بالوفیات 17/186 غایة النهایه 1/410.*

دیگر منابع: التاریخ الکبیر 5/43 تقریب التهذیب 1/478 خلاصة تهذیب تهذیب الکمال 5/148 تاریخ التراث العربی 8/90.

عبدالله ـ حمیدی (م 219 هـ )

ابوبکر عبدالله بن زبیر بن عیسی حُمَیْدی قرشی مکی اسدی.

اهل مکه بود1 و نزد سفیان بن عیینه، فضیل بن عیاض،2 ولید بن مسلم، وکیع و دیگران حدیث آموخت و از آنها روایت نقل کرد.3 رجال نویسان اهل سنت او را فقیه،4 کثیرالحدیث، ثقه5 و فاضل6 دانسته اند. هارون حمّال، ابوزرعه، محمد بن یحیی ذهلی، یعقوب فسوی، محمد بن اسماعیل بخاری و دیگران از او روایت کرده اند.7 وی را از پیشوایان حدیث و حافظ ده هزار حدیث، و از رؤسای اصحاب ابن عیینه شمرده اند. او همچنین سفری به مصر داشت، ولی در نهایت به مکه بازگشت و در آنجا به نشر علم و دانش خویش پرداخت.8 سرانجام در سال 219 هـ در مکه از دنیا رفت.9 آثار او کتاب المسند در یازده جزء که جلد اول آن در هند به چاپ رسیده10 و کتاب الدلائل است.11

پی نوشت ها

[1] ـ الثقات 8/341.
[2] ــ الجرح و التعدیل 5/57.
[3] ــ تاریخ اسلام 15/212.
[4] ــ تذکرة الحفاظ 2/413.
[5] ــ الطبقات الکبری 5/502.
[6] ــ الثقات 8/341.
[7] ــ تاریخ الاسلام 15/212 الثقات 8/341.
[8] ــ سیر