آثارش عبارت اند از: الزوائد که تکلمه ای است بر کتاب الزهد پدرش زوائد المسند که در آن حدود ده هزار حدیث به احادیث پدر افزود مسند اهل البیت که نسخه خطی آن در مجموعه ای بسیار کهن در کتابخانه تیموریه موجود است و الثلاثیات که نسخه ای خطی از این اثر نیز در 85 ورقه موجود است و در سال 654 هـ نسخه برداری شده است.10

پی نوشت ها

[1] ـ سیر اعلام النبلاء 13/517.
[2] ــ تهذیب الکمال 14/288.
[3] ــ سیر اعلام النبلاء 13/517.
[4] ــ تاریخ الاسلام 21/198.
[5] ــ تاریخ بغداد 9/375 المنتظم 13/17.
[6] ــ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال 5/143.
[7] ــ تهذیب الکمال 14/291 تذکرة الحفاظ 2/665.
[8] ــ طبقات الحنابله 1/184.
[9] ــ تاریخ بغداد 9/376 المنتظم 13/17.
[10] ــ الاعلام 4/65.*

دیگر منابع: الکامل فی التاریخ 7/529 موضح اوهام الجمع و التفریق 2/223 مرآة الجنان 2/162 الجرح و التعدیل 5/7 البدایة و النهایه 11/96 شذرات الذهب 2/203 طبقات الفقهاء 169 العبر 1/418 تقریب التهذیب 1/401 وفیات الاعیان 4/163 دول الاسلام 159 الوافی بالوفیات 17/24 هدیة العارفین 1/442.

عبدالله ـ صائغ (120 ـ 206 هـ )

ابومحمد عبدالله بن نافع بن ابی نافع صائغ مدنی قرشی مخزومی.

اهل مدینه و از موالی بنی مخزوم به شمار می رفت.1 در حدود 120 هـ به دنیا آمد و علم حدیث را نزد محمد نفس زکیّه، مالک بن انس، اسامة بن زید لیثی، سلیمان بن یزید کعبی و دیگران فرا گرفت و در علم حدیث و فقه استاد شد و به عنوان فقیه مالکی و مفتی اهل مدینه شناخته شد.2 بیشتر علمای رجال اهل سنت او را توثیق کرده و روایات او را صحیح دانسته اند. کسانی چون محمد بن یحیی ذهلی، زبیر بن بکّار و احمد بن حسن ترمذی از او روایت کرده اند.3 وی کتاب تفسیر الموطأ را نوشته است.4 صائغ در رمضان سال 206 در مدینه از دنیا رفت.5

پی نوشت ها

[1] ـ الثقات 8/348.
[2] ــ سیر اعلام النبلاء 10/371.
[3] ــ الثقات 8/348 سیر اعلام النبلاء 10/371.
[4] ــ معجم المؤلفین 6/158.
[5] ــ الطبقات الکبری 5/438.*

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 14/221 تهذیب الکمال 16/208 خلاصة تهذیب تهذیب الکمال 6/51 العبر 1/274 التاریخ الکبیر 5/213 شذرات الذهب 2/15 میزان الاعتدال 2/513 الدیباج المذهب 1/213 الجرح و التعدیل 2/2/213 ترتیب المدارک 1/356 طبقات الفقهاء 147.

عبدالله ـ صیرفی (در عصر امام صادق(علیه السلام))

عبدالله بن سلیمان کوفی، معروف به صیرفی.

اهل کوفه و از موالی بود1 و در زمره اصحاب امام سجاد(علیه السلام)به شمار می رفت2 و از امام باقر3 و امام صادق(علیهما السلام)4 روایاتی نقل کرده که از برخی از آنها محبت امام(علیه السلام)به وی معلوم می شود.5 محدثانی چون عبدالرحمان بن عتبه،6 جعفر بن علی،7 یونس بن یعقوب8 و فردی به نام عبدالکریم9 از وی روایت کرده اند. ایشان از روایان شیعه بوده10 و به گفته برخی، با عبدالله بن سلیمان عبسی متحد است.11 وی دارای تألیفی به نام اصل می باشد.12

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 2/29.
[2] ــ رجال الطوسی 95.
[3] ــ الکافی 6/58 جامع الرواة 1/486.
[4] ــ رجال النجاشی 2/29 مجمع الرجال 3/287.
[5] ــ الکافی 6/279.
[6] ــ تهذیب الاحکام 5/40.
[7] ــ رجال النجاشی 2/29 منهج المقال 204.
[8] ــ الکافی 6/279.
[9] ــ همان 6/58 جامع الرواة 1/486.
[10] ــ تنقیح المقال 2/185.
[11] ــ جامع الرواة 1/485.
[12] ــ رجال النجاشی 2/29 الذریعه 2/163.*

دیگر منابع: قاموس الرجال 5/473 مستدرکات علم رجال الحدیث 5/29 هدایة المحدثین 101 نقد الرجال 200 رجال ابن داود 205 منتهی المقال 4/188.

عبدالله ـ طیالسی (در عصر امام حسن عسکری(علیه السلام))

ابوالعباس عبدالله بن محمد بن خالد طیالسی تمیمی کوفی.

اهل کوفه و در شمار اصحاب و یاران امام حسن عسکری(علیه السلام)قرار داشت.1 از کسانی مانند ابراهیم بن ابی سمال، علی بن حسان2 و ربیع بن محمد روایت نمود3 و روایتگرانی همچون محمد بن جعفر رزاز، علی بن محمد بن زبیر، محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی4 و عبدالله بن جعفر حمیری از او روایت کرده اند.5 محمد بن مسعود عیاشی وی را از محدثان موثق شیعه و فردی خیرخواه توصیف کرده6 و نجاشی نیز پس از توثیق وی، دو کتاب نوادر به او نسبت داده است.7

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 433.
[2] ــ جامع الرواة 1/505.
[3] ــ معجم رجال