ابن ابی عمیر روایت کرده است.3

از شاگردان او حمید بن زیاد (م 310 هـ )، احمد بن عبیدالله و جعفر بن محمد بن ابراهیم موسوی را می توان نام برد.4 اثر او عبارت از کتاب النوادر است. حمید بن زیاد کتاب های المناسک، الحج، فضائل الحج، الثلاث و الاربع و المثالب را نیز از او شنیده و روایت کرده، ولی به گفته نجاشی، معلوم نیست که این کتاب ها از مصنفات او باشد.5

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 2/39.
[2] ــ رجال الطوسی 480.
[3] ــ تهذیب الاحکام 10/79.
[4] ــ جامع الرواة 1/471.
[5] ــ رجال النجاشی 2/39.*

دیگر منابع: رجال ابن داود 198 الفهرست (طوسی) 103 معجم رجال الحدیث 10/107 ـ 109 معالم العلماء 66 هدایة المحدثین 202 نضد الایضاح 203 ایضاح الاشتباه 235 قاموس الرجال 6/248 خلاصة الاقوال 112.

عبدالله ـ نهدی (در عصر امام صادق(علیه السلام))

عبدالله بن طلحه نهدی عربی کوفی.

از اعراب کوفه، از محدثان امامیه1 و از اصحاب امام صادق(علیه السلام)بود2 و از آن حضرت روایت کرده است.3 کسانی چون علی بن اسماعیل میثمی،4 فرزندش عمر بن عبدالله،5 محمد بن سنان6 و ابن محبوب از او روایت کرده اند.7 نجاشی تاکید می کند که او غیر از عبدالله بن طلحه برادر یحیی بن طلحه است. همچنین وی را صاحب کتابی دانسته که میثمی آن را روایت کرده است.8

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 2/27.
[2] ــ رجال البرقی 22 رجال الطوسی 226.
[3] ــ رجال النجاشی 2/27 هدایة المحدثین 103.
[4] ــ نقد الرجال 201 جامع الرواة 1/493.
[5] ــ جامع الرواة 1/493.
[6] ــ تنقیح المقال 2/190.
[7] ــ قاموس الرجال 5/491.
[8] ــ رجال النجاشی 2/27.*

دیگر منابع: منهج المقال 206 معجم رجال الحدیث 10/227 مستدرکات علم رجال الحدیث 5/41 مجمع الرجال 4/10 طرائف المقال 1/512 جامع المقال 78.

عبدالله ـ نیشابوری (م 236 هـ )

ابوعبدالرحمان عبدالله بن محمد بن هانی نیشابوری، ملقب به ابن هانی.

در علم نحو شاگرد اخفش أوسط (م 210 هـ )، و در علم حدیث از شاگردان محمد بن جعفر غُندرا، یوسف بن عطیّه و عبدالاعلی بن عبدالاعلی بود.1 ابن هانی در علم حدیث، نحو و ادب استاد بود. علمای رجال اهل سنت او را محدثی ثقه دانسته اند و کسانی چون ابوبکر بن ابی الدنیا و عبدالله بن محمد بن ناجیه از او حدیث نقل کرده اند. نیشابوری سال 236 هـ در بغداد از دنیا رفت.2 کتاب نوادر العرب و غرائب الفاظها اثر او می باشد.3 ابن طاووس از تفسیر غریب القرآن ابوعبدالرحمان بن محمد بن هانی بهره برده4 که گویا اثر همین فرد است.

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ الاسلام 17/230.
[2] ــ تاریخ بغداد 10/72.
[3] ــ الوافی بالوفیات 17/525.
[4] ــ سعد السعود 249.*

دیگر منابع: المنتظم 11/242 بغیة الوعاة 2/61 تاریخ التراث العربی 1/336 معجم المؤلفین 6/143 هدیة العارفین 1/440 ایضاح المکنون 2/681 دائرة المعارف الشیعیة العامه 12/383 انباه الرواة 2/127.

عبدالله ـ وراق (م 274 هـ )

ابوبکر عبدالله(عبیدالله) ابن ابی سعید وراق.

لقب او در برخی منابع ابن ابی سعد نیز آمده است.1 از محضر اساتیدی چون فضیل بن عبدالوهاب،2 مسعود بن عمرو جحدری،3 محمد بن محمد طفاوی،4 عبدالله بن صالح نشاج،5 محمد بن علی بن مغیره اثرم،6 محمد بن احمد بن عثمان مروزی و عمر بن جعفر بصری حدیث نقل کرد.7 علاوه بر شعر و شاعری، عالم به حدیث8 و اخبار و سیر و علم انساب نیز بوده است.9 احمد بن ابی طاهر طیفور،10 محمد بن احمد بن حسن مؤدب،11 محمد بن اسماعیل بن ابان بن مهران،12 محمد بن عمر بن بکیر مقری13 و احمد بن عبیدالله بن عمّار14 از او روایت کرده اند.

او تألیفاتی دارد که عبارت اند از: العربیه الایمان و الدعا و الدواهی المدینه و اخبارها الشعرا و الالقاب.15 او سرانجام در سال 274 هـ درگذشت.16

پی نوشت ها

[1] ـ الاغانی 10/188 ـ 191.
[2] ــ معانی الاخبار 308.
[3] ــ الامالی (مفید) 324.
[4] ــ الامالی (مرتضی) 1/46.
[5] ــ الکامل فی ضعفاء الرجال 7/47.
[6] ــ تاریخ بغداد 3/271.
[7] ــ همان، 9/473.
[8] ــ همان.
[9] ــ الفهرست (الندیم) 121.
[10] ــ تاریخ بغداد 4/433.
[11] ــ الکامل فی ضعفاء الرجال،