آدم ـ بیاع الرقیق (در عصر امام صادق(علیه السلام))

ابوالحسین آدم بن حسین نخاس (نحاس) نجاشی بیاع الرقیق کوفی.

از رجال شیعه و از اصحاب امام صادق(علیه السلام) بود.1 شیخ طوسی او را با عنوان آدم ابوالحسین ذکر کرده است.2 برخی از منابع، این دو عنوان (آدم بن الحسین و آدم ابوالحسین) را جداگانه ذکر کرده اند.3

به اتفاق علمای شیعه، او فردی ثقه و مورد اعتماد می باشد. اسماعیل بن مهران از ایشان روایت کرده است.4 اثر وی کتاب اصل است که یکی از اصول اربعمائه شیعه به شمار می رود.5

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 143 لسان المیزان 1 / 335.
[2] ــ رجال الطوسی 143.
[3] ــ تنقیح المقال 1 / 2 منهج المقال 14.
[4] ــ رجال النجاشی 1 / 261 رجال ابن داود 9.
[5] ــ نقد الرجال 3 جامع الرواة 1 / 8 معجم رجال الحدیث 1 / 120.*

دیگر منابع: اعیان الشیعه 2 / 85 الذریعه 2 / 135 مستدرکات علم رجال الحدیث 1 / 79 قاموس الرجال 1 / 88 هدایة المحدثین 5.

آدم ـ بیّاع اللؤلؤ (در عصر امام صادق(علیه السلام))

ابوالحسین آدم بن متوکّل بیّاع اللؤلؤ کوفی.

شیخ طوسی در فهرست خود او را غیر از آدم بن متوکل دانسته،1 در حالی که در کتاب رجال فقط یک نفر را نام می برد.2 نجاشی نیز هر دو را تحت یک عنوان ذکر کرده است.3 وی از اصحاب امام صادق(علیه السلام) بود و از آن حضرت4 و عبدالله بن سنان5 روایت کرده است. کسانی چون عبیس بن هشام ناشری، احمد بن زید خزاعی و منذر بن جیفر از ایشان روایت کرده اند.6

آدم از محدثان موثق بود.7 ابن حجر می نویسد: او از عارف ترین مردم به رجال امام صادق(علیه السلام) از جهت وثاقت و عدم وثاقت، و در بین مردم حافظ ترین فرد به حدیث آن حضرت و دارای قدر و منزلت خاصی نزد آن امام بود.8 وی مؤلف یکی از اصول حدیثی شیعه است.9

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (طوسی) 5 و4.
[2] ــ رجال الطوسی 143.
[3] ــ رجال النجاشی 1/261.
[4] ــ رجال الطوسی 143.
[5] ــ جامع الرواة 1/8 .
[6] ــ رجال النجاشی 1/261.
[7] ــ همان.
[8] ــ لسان المیزان 1/337.
[9] ــ رجال النجاشی 1/261.*

دیگر منابع: معجم رجال الحدیث 1/121 معالم العلماء 26 رجال ابن داود 9 تنقیح المقال 1/1 نقد الرجال 4 قاموس الرجال 1/66 منهج المقال 14 الذریعه 2/135.

آدم ـ عسقلانی (132 ـ 220 هـ )

ابوالحسن آدم بن عبدالرحمان بن محمد عسقلانی خراسانی مروزی بغدادی.

از موالی بنی تیم یا بنی تمیم،1 و نیاکانش از مردمان خراسان بوده2 و خود به سال132 هـ 3 در مروالرود متولد شد. او به آدم بن ابی أیاس شهرت داشت.4 دیری نپایید که به جهت کسب دانش، راهی بغداد شد و رشد علمی خویش را از آنجا آغاز کرد و شاید به همین سبب است که برخی رشد و شکوفایی وی را در این شهر دانسته اند.5 در بغداد از اساتید بسیاری بهره برده که برجسته ترین آنها شعبة بن حجّاج بود.6 ذهبی به نقل از احمد بن حنبل می گوید که آدم بن ابی ایاس یکی از شش نفری است که احادیث شعبه را نوشته و آنها را جمع آوری کرده است. وی نزد شعبه از اعتبار خاصی برخوردار بود7 و علاوه بر او از اساتید دیگری نیز بهره مند شد که از آن میان شیبان بن