و (بياد آور) آن دم كه بالا مىبرد ابراهيم پايههاى خانه كعبه را بهمراهى اسماعيل (در آن هنگام كه مىگفتند) پروردگارا بپذير (اين عمل ناچيز را) از ما زيرا تو خود شنوائى (دعاى ما را) و دانائى (به نيتهاى ما) و (127) پروردگارا قرار ده ما را تسليم كامل خود و از فرزندان ما نيز گروهى را تسليم كامل خود گردان و بنما بما اعمال حج ما را كه انجام دادهايم و بپذير توبه ما را كه تو خود توبه پذير مهربانى (128) پروردگارا بر انگيز در ميان ايشان (فرزندان فرمانبردار من) پيمبرى از ايشان تا بخواند بر ايشان نشانههاى (يكتائى) ترا و تا بياموزد بديشان قرآن و حكمت (معارف و احكام) را و پاكيزه گرداندشان (از آلودگيها) كه تو خود غالب و درست كردارى (129) و روى نمىگرداند از كيش ابراهيم مگر كسى كه خوار گرداند خويشتن را (يا سفيه و بيخرد باشد) و بعزتم سوگند كه برگزيديم ابراهيم را در اين سراى (بشرف پيغمبرى و رسالت) و البته او در آن سراى از جمله شايستگانست (130) (و بياد آور) آندم كه گفت بدو پروردگارش كه (در برابر اراده من) تسليم شود ابراهيم گفت تسليم شدم براى پروردگار جهانيان (131) و سفارش كرد به آن آئين ابراهيم پسران خود را و يعقوب نيز (پسران خويش را) كه اى پسران البته خدا برگزيد براى شما دين اسلام را پس زنهار نميريد (از اين جهان نرويد) مگر در آن حال كه شما مسلمان باشيد (نهى از ترك اسلام است نه از مرگ) (132) آيا شما حاضر بوديد آندم كه آمد به يعقوب (پيمبر) مرگ آن هنگام كه يعقوب گفت به پسران خود چه چيز را پرستش خواهيد كرد از پس مرگ من فرزندان (در پاسخ پدر) گفتند پرستش خواهيم كرد معبود ترا و معبود پدرانت ابراهيم و اسمعيل و اسحاق را (عرب عمو را پدر گويند) كه معبود يگانه است در حالى كه ما براى او گردن نهادهايم (133) اين (ابراهيم و فرزندانش) گروهىاند كه درگذشتند بسود ايشان است آنچه كسب كردند و براى شما (يهودان) است آنچه كسب كرديد و پرسيده نخواهيد شد از آنچه ايشان پيوسته مىكردند (بلكه ايشان و شما را بر عملها پاداش مىدهند) (134)