و نگوئيد به كسانى كه كشته مىشوند در راه خدا مرده بلكه ايشان زندهاند و لكن شما (كيفيت زندگى ايشان را) نمى فهميد و بعزتم سوگند (154) مىآزمائيم شما را به شمهاى از بيم (دشمن) و گرسنگى (يا تنگى و قحطى) و كم شدن پارهاى از اموال و (به از بين رفتن) افراد و مرگ فرزندان (يا بگم شدن ميوهها) و بشارت ده شكيبايان را (155) آنانكه چون برسد ايشان را پيش آمد ناگوارى گويند البته ما از آن خدائيم و بيگمان بسوى او (و پاداشش) رجوع كنندگانيم (156) اين گروه (كه ذكرشان برفت) بر ايشانست ثناى نيكو و رحمتى (نعمتهاى اين جهان و سراى ديگر) و تنها اين گروه راه يافتگانند (157) براستى كه صفا و مروه (كه اسم دو كوه است در مكه) از جمله شعائر (مذهبى تشريعى) خداست پس هر كه قصد كند خانه خدا را يا عمره بجا آورد پس نيست گناهى بر او كه سعى بين صفا و مروه كند (اگر چه مشركان بر آن دو كوه بت نهادهاند) و هر كه با ميل خود كارى نيكو كند البته خدا سپاسگزار و داناست (158) همانا آنان كه پنهان مىدارند آنچه را فرو فرستادهايم از نشانههاى روشن و وسائل هدايت از پس آنكه بيان كردهايم آنرا براى مردم در كتاب تورات آن گروهند كه لعنتشان مىكند خدا و نيز لعنتشان مىكند لعنتگران (159) مگر آنان كه (از كتمان حق) بازگشتند و اصلاح كردند و بيان كردند (صفات پيغمبر را) پس اين گروهند كه باز گردم بر ايشان برحمت و من توبه پذير مهربانم (160) البته آنانكه (به انكار نبوت محمد ص) كافر شدند و مردند در آن حال كه كافر بودند اين گروهند كه بر ايشان است لعنت خداوند و فرشتگان و مردم همگان (161) در آن حال كه هميشه مىمانند در آن لعنت (يا در آتش) سبك نمىشود از ايشان شكنجه و نه بايشان مهلت داده خواهد شد (162) و معبود شما معبودى است يگانه كه نيست هيچ معبود بسزائى جز او كه بخشاينده و مهربان است (163)