براستى كه در آفرينش آسمانها و زمين و در آمدن شب و روز از پى يكديگر (يا در تفاوت بلندى و كوتاهى آنها) و در كشتيهائى كه مىروند در دريا براى سود رسانيدن بمردم و در آنچه فرو فرستاده خدا از آسمان از آب پس زنده ساخت خدا بوسيله آن زمين را از پس مرگ (و خشكى) آن و در آنچه پراكنده كرد در زمين از هر جنبنده و در گردانيدن بادها (از اينسو بدانسو) و در ابر رام شده (بخارات متراكمى كه منشاء توليد بارانست) ميان آسمان و زمين نشانههائى است (كه بر توانائى خدا) براى گروهى كه انديشه مىكنند (164) و برخى از مردم كسانى هستند كه مىگيرند غير از خدا همتايان دوست مىدارند آنها را همچون دوست داشتن مؤمنان خدا را و آنانكه ايمان آوردهاند قوى ترند از نظر محبت بخدا اگر ببينند آنانكه (با گرفتن همتا براى خدا) بخود ستم كردند آندم كه مشاهده كنند كه همه نيرو از آن خداوند است و اينكه خدا سخت شكنجه است (قطعا به اشتباه خود واقف مىشوند) (165) و (ياد كن) آن هنگام كه بيزار شوند بزرگان كفار از آنانكه پيروى كردهاند و به بينند هر دو گروه عذاب را و قطع شود از ايشان هر رابطهاى (كه در دنيا داشتند) (166) و گويند آنانكه پيروى كردهاند (از پيشوايان گمراه) اى كاش ما را (بدنيا) بازگشتى بود تا بيزارى كنيم از ايشان همانگونه كه (اينجا) بيزار گشتند از ما همچنانكه (بيزارى يكديگر را ديدند) بنمايد خدا بديشان اعمالشان را در حالى كه مايه حسرتها برايشان باشد و نيستند ايشان بيرون آيندگان از آتش دوزخ (167) اى گروه مردم بخوريد از آنچه در زمين است در حاليكه حلال و پاكست (و بيهوده آنها را بر خود حرام نكنيد) و زنهار (در حرام كردن حلال) پيروى مكنيد گامهاى ابليس را زيرا او شما را دشمنى است آشكارا (168) او فقط فرمان مىدهد شما را به بدى و كار زشت و نيز (وادار مىكند) به اين كه بگوئيد (و افتراء به بنديد در باب حلال و حرام) بر خدا آنچه را كه نمىدانند. (169)