و چون گفته شود باين طايفه كه پيروى كنيد آنچه را كه فرو فرستاده خدا گويند (به قرآن نمىگرويم) بلكه پيروى مىكنيم آنچه را كه يافتهايم بر آن پدران خود را آيا اگر پدرانشان تعقل نمىكردند چيزى را و راه راست نيافته بودند (باز هم از پى آنان مىروند) (170) مثل (اندرزگوى) آنانكه كافر شدند همچون مثل شبانست كه بانگ مىزند (حيوانى را) بچيزى كه نشنود مگر خواندنى و آوازى (و هيچ از آن نفهمند كافران گويا) كر و گنگ و كورند پس ايشان (آنچه پيمبرانشان گويند) نمىيابند (171) اى آنانكه گرويدهايد بخوريد از پاكيزههاى آنچه روزيتان دادهايم و سپاس گوئيد خدا را (بر روزى حلال) اگر شما فقط او را مىپرستيد (172) فقط خدا حرام كرده است بر شما مردار (حيوان ماكول اللحمى كه ذبح شرعى نشده) و خون و گوشت خوك و آن حيوانى كه بر كشتن وى نام معبودى جز خدا برند پس هر كه (از خوردن پارهاى از اين محرمات) ناچار شود در حاليكه ستمكار نباشد و نه تجاوز كننده از حد شرع (مقدس اسلام) پس نيست هيچ گناهى بر او زيرا خدا بس آمرزنده و مهربانست (173) البته آنانكه (براى گرفتن رشوت) كتمان مىكنند آنچه را كه نازل كرده خدا از كتاب تورات و مىخرند بدان كتمان بهاى اندك را اين گروه نمىخورند در شكمهاى خود مگر آتش را (جز به آتش شكمهاى خود را پر نمىكنند) و سخن نگويد با ايشان خدا روز رستاخيز و نه (به وسيله آمرزش از گناهان) پاكشان كند و براى ايشان عذابى دردناك است (174) اين گروه آنانند كه خريدند گمراهى را به راه راست و عذاب را به آمرزش (آن دو را از كف دادند در عوض اين دو را گرفتند) پس چه چيز شكيبا كرد ايشان را بر آتش (يا چه قدر شكيبا بر آتشند) (175) اين عذاب براى آنست كه خدا نازل كرد تورات را براستى و بيگمان آنانكه اختلاف كردند در باره اين كتاب (قرآن) سخت در مخالفت دور (از حق و صواب) هستند (176)