و در خاطر بياور زمانى را كه ابراهيم و اسماعيل به ساختن و بالا آوردن پايههاى آن خانه (كعبه) پرداخته و مىگويند: پروردگارا، اين عمل اندك را از ما بپذير كه تو خود نيايش ما را مىشنوى و از درون ما آگاهى. (127) پروردگارا، و ما را در همه امور تسليم خود گردان و از نسل ما نيز گروهى مقرر دار كه در همه حال تسليم تو باشند، و حقيقت عبادات ما را به ما بنماى، و بر ما ببخشاى كه تويى بسيار توبهپذير و مهربان. (128) پروردگارا، در ميان آنان پيامبرى از خودشان برانگيز كه آيات تو را بر آنها بخواند و به آنان كتاب آسمانى و معارف آن را بياموزد و آنان را از بدىها و زشتىها پاك و پيراسته سازد؛ به يقين تويى آن شكستناپذيرى كه همه كارهايش از روى حكمت است. (129) و چه كسى جز آن كس كه سبكسر بوده و نيك و بد خويش را باز نشناخته است از آيين ابراهيم روى برمىتابد؟ به راستى ما او را در دنيا به خلوص در بندگى برگزيديم و قطعا در آخرت نيز از شايستگان خواهد بود. (130) او هنگامى برگزيده شد كه پروردگارش به وى گفت: با تمام وجود تسليم باش. گفت: تسليم پروردگار جهانيانم. (131) و ابراهيم پسرانش را به آن آيين سفارش نمود و يعقوب نيز چنين كرد، و هريك گفتند: اى پسران من، خداوند اين آيين را براى شما برگزيده است، پس مبادا جز در حالىكه تسليم و فرمانبردار او باشيد بميريد. (132) آيا شما يهوديان و مسيحيان هنگامى كه مرگ يعقوب دررسيد حاضر بوديد؟ آنگاه كه به پسرانش گفت: پس از من چهچيزى را خواهيد پرستيد؟ گفتند: خداى تو و خداى پدرانت ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را كه خدايى يگانه است مىپرستيم و ما تسليم و فرمانبردار او هستيم. (133) آنان گروهى بودند كه درگذشتند، و اينك جدال درباره آنها كه از كدام طايفه بودند به شما سودى نمىرساند. آنچه آنان فراهم آوردند براى خودشان، و آنچه شما فراهم آورديد براى خودتان است، و از شما درباره كارهايى كه آنان انجام مىدادند سؤال نخواهد شد. (134)