يهوديان به مسلمانان گفتند: يهودى شويد كه در آن صورت هدايت مىيابيد، و مسيحيان نيز به آنان گفتند: مسيحى شويد كه در آن صورت هدايت خواهيد يافت. اى پيامبر، در پاسخ آنان بگو: نه، بلكه ما از آيين ابراهيم پيروى مىكنيم كه از كجروى بركنار بود و از مشركان نبود. (135) شما مسلمانان نيز در پاسخ آنان بگوييد: ما به خدا و اين قرآن كه بر ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (پيامبرانى از نسل يعقوب) فرود آمده، و به آنچه به موسى و عيسى داده شده، و به آنچه به همه پيامبران از جانب پروردگارشان عطا گرديده است، ايمان آوردهايم؛ ميان هيچيك از آنان جدايى نمىافكنيم و ما تسليم و فرمانبردار خداييم. (136) پس اگر يهوديان و مسيحيان به مانند آنچه شما بدان ايمان آوردهايد، ايمان بياورند قطعا هدايت يافتهاند، و اگر روى برتابند، جز اين نيست كه در ستيز و مخالفتاند، و به زودى خدا شرّشان را از تو كفايت مىكند و تو را بر آنان پيروز خواهد كرد، كه او شنوا و داناست. (137) ايمان به خدا و پيامبران و كتابهاى آسمانى رنگى الهى است و خدا ما را آنگونه كه بايد به آن رنگ درآورده است، و كيست كه رنگآميزى او بهتر از خدا باشد؟ و ما پرستشگران اوييم. (138) بگو: آيا درباره خدا با ما بحث و گفتوگو مىكنيد؟ با اينكه او پروردگار ما و پروردگار شماست، و كردارهاى ما از آن ما و كردارهاى شما از آن شماست، و ما خالصانه و پيراسته از شرك او را مىپرستيم. (139) يا شما يهوديان مىگوييد: ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط يهودى بودند. و شما مسيحيان مىگوييد: آنان مسيحى بودند؟ به آنان بگو: آيا شما به آيين آنها داناتريد يا خدا؟ خدا به ما و شما خبر داده است كه آنان پيش از پيدايش يهوديّت و مسيحيّت مىزيستهاند و كيست ستمكارتر از آنكس كه حقيقتى را كه از جانب خدا نزد اوست و شاهد آن بوده نهان كرده است؟ خدا از آنچه مىكنيد بىخبر نيست. (140) آنان گروهى بودند كه درگذشتند، و اينك جدال درباره آنها كه از كدام طايفه بودند به شما سودى نمىرساند. آنچه آنان فراهم آوردند براى خودشان، و آنچه شما فراهم آورديد براى خودتان است، و از شما درباره كارهايى كه آنان انجام مىدادند سؤال نخواهد شد. (141)