89. و چون كتابى از سوى خدا برايشان آمد كه تصديقگر كتابى بود كه نزد آنان بود، و از ديرباز خود خواستار پيروزى بر كافران بودند؛ ولى همين كه آنچه را مىشناختند برايشان آمد بدان كفر ورزيدند. پس لعنتِ خدا بر كسانى باد كه كفر مىورزند. 90. خود را به بهايى ناچيز فروختند، آنگاه كه از سرِ رشك بدانچه خدا فرو فرستادهبود كفر ورزيدند، كه چرا خدا به هر يك از بندگانش كه بخواهد از فضلش مىبخشد. پس به خشمى در پى خشمى گرفتار آمدند. و كافران، عذابِ خوار كنندهاى دارند. 91. و چون گويندشان: بدانچه خدا فرستاده ايمان بياوريد، گويند: ما بدانچه بر [پيامبر] خودمان فرود آمده مىگرويم؛ و جز آن را- با آنكه حق است و تصديقگر آن چيزى است كه نزد آنهاست- انكار مىكنند. بگو: اگر مؤمن بوديد، پس چرا پيش از اين، پيامبران خدا را مىكشتيد؟ 92. بىگمان موسى آن نشانههاى روشنگر را برايتان آورد، ولى شما در نبودِ وى، گوساله را برگزيديد و ستمگرى كرديد. 93. و آنگاه را [به ياد آريد] كه با شما پيمان بستيم و [كوه] طور را برفرازتان برافراشتيم، [و گفتيم:] آنچه را به شما دادهايم به جدّ و جهد بگيريد، و گوش فرا داريد. گفتند: شنيديم و مخالفت كرديم، و به خاطر كفرشان مِهرِ گوساله در دلشان جايگزين گرديد. بگو: باورتان شما را به بد چيزى فرا مىخواند اگر باورمنديد.