نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 212
26. براى نكوكاران، آن نيكو [/ بهشت] و افزونى است. چهرههايشان را اندوه و خوارىاى نمىپوشاند. اينان بهشتيانند، جاودانه در آن مانند. 27. بدى اندوزان [بدانند كه] جزاى بدى جز بدى نمىباشد، و آنان را خفّت و خوارى فرو پوشد. در برابر خدا پناهگاهى نمىيابند. گويى چهرههايشان با پاره هايى از شبِ تار پوشيده گشته است. اينان دوزخيانند، جاودانه در آن مانند. 28. روزى كه همه آنان را گرد آوريم. آنگاه به مشركان گوييم: شما و خدايانتان به جاى خود مانيد، آنگاه ميانشان جدايى اندازيم. و خدايانشان گويند: شما در حقيقت ما را پرستش نمىكرديد. 29. پس، ميان ما و شما گواهى خدا كافى است. ما از پرستشِ شما بى خبر بوديم، بىترديد. 30. آنجاست كه هر كسى آنچه را كه پيش فرستاده است بيند. و به سوى خدا- سرورِ حقيقىشان- باز برده مىشوند؛ و از دست مىدهند آنچه را به دروغ مىپرستيدند. 31. بگو كيست كه از آسمان و زمين روزيتان دهد؟ يا كيست كه بر گوش و ديدگان سيطره دارد؟ كيست كه زنده را از مرده و مرده را از زنده برون آرد؟ و كيست كه كارها را تدبير مىكند؟ خواهند گفت: خدا. بگو: آيا پروا نمىگيريد؟ 32. اين است خدا، پرودگار راستين شما، و پس از حقيقت چيست جز گمراهى؟ پس، چگونه به كژراهه برده مىشويد؟ 33. بدينسان، سخن پروردگارت بر تبهكاران به حقيقت پيوست، كه آنان نمىگروند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : صلواتى، محمود جلد : 1 صفحه : 212