191. آنان را هر كجا يافتيد بكشيد، و از هر جا بيرونتان راندهاند بيرونشان رانيد، كه فتنه بدتر از قتل است؛ ولى در كنار مسجد الحرام با آنان به پيكار نپردازيد، مگر اينكه در آنجا با شما به پيكار پردازند، و اگر با شما از درِ پيكار درآمدند، آنان را بكشيد، كه اين است كيفر كسانى كه كفر مىورزند. 192. و اگر دست كشيدند، بى گمان آمرزگارى مهربان است خداوند. 193. با آنان پيكار كنيد تا فتنه از ميان برخيزد، و دين، تنها دين خدا گردد. و چون دست كشيدند، ستيز جز بر ستمكاران نمىباشد. 194. اين ماهِ حرام در برابر آن ماه حرام است، و [شكستن] حرمتها قصاص دارد. پس هر كه بر شما ستم كند، به اندازه ستمى كه بر شما كرده بر وى ستم كنيد، و از خدا پروا گيريد، كه خدا با كسانى است كه پارسايند. 195. در راهِ خدا انفاق كنيد، و خود را با دستِ خود به نابودى ميفكنيد، و نيكى كنيد، كه خدا نكوكاران را دوست مىدارد. 196. حج و عمره را براى خدا به پايان بريد، و اگر بازداشته شديد، هر آنچه ميسّر است قربانى به جاى آريد؛ و تا قربانى به قربانگاه نرسيده سر متراشيد؛ و اگر هر يك از شما بيمار باشد يا آسيبى در سر دارد، در عوض روزه بدارد، يا صدقه دهد، يا قربانىاى به جاى آرد؛ و چون ايمن شويد، هر كه از عمره به حج پرداخت آنچه از قربانى ميسر است به جاى آرد، و آنكه امكان نيافت، سه روز در ايام حج و هفت روز پس از بازگشت، روزه بدارد؛ اين ده [روز] كامل است. اين [حكم] براى كسى است كه اهل مكّه نباشد. و از خدا پروا گيريد، و بدانيد كه بسيار سخت كيفر است خداوند.